эмфизе́ма мед. эмфізе́ма, -мы ж.;

эмфизе́ма лёгких эмфізе́ма лёгкіх;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ветраго́н 1 ’прыстасаванне для ўтварэння моцнага патоку паветра’ (КТС, БРС), вітрагон ’прыстасаванне ў веялцы’ (Яўс.), укр. вітрого́н ’вентылятар’, рус. ветрогон: варон. ’флюгер’, урал. ’ручны вентылятар у шахце’. Усходнеславянскае ўтварэнне ад вецер і гнаць (гл.). У прыметніка ветрагонны (мед.) першая частка ветра- (< вецер) ужыта ў пераносным значэнні ’газы’. Серб.-харв. ветро̀гон і вјетро̀гон ’падвей асаковы, Eriophorum, Cyperaceae’, балг. ветрогон ’сінегаловік’ утварыліся, відавочна, самастойна і не звязаны з бел. ветрагон 1.

Ветраго́н 2 ’легкадумны, пусты чалавек’ (КТС, БРС, Яўс., Растарг.), укр. вітрогон, рус. ветрогон, польск. даўн. wiatrogon ’вясёлы, дасціпны, легкадумны чалавек’, серб.-харв. ветро̀гоња ’пустаслоў, легкадум’, макед. ветрогон, балг. ветрогон ’тс’. Да вецер і гнаць (гл.). Узнікла ў выніку пераносу значэння па функцыі лексемы ветрагон 1. Сюды ж ветрагонка ’легкадумная жанчына’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́мя, -мя ср. вы́мя;

○ сучы́нае в. — мед., разг. су́чье вы́мя

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́сыпка ж.

1. в разн. знач. вы́сыпка;

2. мед. сыпь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́ма I ж., мед. ко́ма

ко́ма II ж., муз. ко́мма

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мало́чніца ж.

1. (продавщица молока) моло́чница;

2. мед. моло́чница, плесневи́ца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кампенса́цыя ж.

1. компенса́ция, возмеще́ние ср.;

2. мед., тех. компенса́ция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паўторнаро́дзячая мед.

1. прил. повторнородя́щая;

2. в знач. сущ. повторнородя́щая

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

першаро́дзячая мед.

1. прил. первородя́щая;

2. в знач. сущ. первородя́щая

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ліша́й (род. лішаю́) м.

1. мед. лиша́й;

2. вет. волче́ц;

○ лускава́ты л. — чешу́йчатый лиша́й;

мо́кнучы л. — мед. мо́кнущий лиша́й;

стрыгу́чы л. — стригу́щий лиша́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)