Verbum

шаламі́ць, -ламлю́, -ло́міш, -ло́міць; незак.

1. каго (што). Ашаламляць, рабіць моцнае ўражанне, прыводзіць у замяшанне.

Гэтага чалавека нічога не здзіўляе і не шаломіць.

2. каго-што. П’яніць, адурманьваць.

Гарэлка пачала ш. галаву.

заказыта́ць, -зычу́, -зы́чаш, -зы́ча; -зыта́ў, -та́ла; -зычы́; -зыта́ны; зак., каго.

Змучыць казытаннем.

зану́дзіць, -іць; безас., зак., каго.

Пачаць нудзіць.

З самага ранку яго занудзіла.

запамята́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак., каго-што (разм.).

Тое, што і запомніць.

засту́каць², -аю, -аеш, -ае; зак., каго (разм.).

Захапіць, застаць на месцы злачынства.

кастра́т, -а, М -ра́це, мн. -ы, -аў, м.

Той, каго кастрыравалі; скапец.

ке́пікі, -аў (разм.).

Насміханне, кпіны.

◊

Кепікі строіць (разм.) — насміхацца з каго-н.

вы́ездзіць², -зджу, -здзіш, -здзіць; -зджаны; зак., каго.

Прывучыць да язды.

В. каня.

бо́льшасць, -і, ж.

Большая частка, большая колькасць каго-, чаго-н.

Б. прысутных.

вінава́льны,

У выразе: вінавальны склон — склон, які адказвае на пытанні: каго? што?