Verbum

сту́заць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго (што).

1. Затузаць, зацягаць.

С. каня.

2. перан. Давесці да хворага, нервовага стану, змучыць.

Хвароба стузала чалавека.

таўсці́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ці́ць; незак., каго-што.

Рабіць тоўстым або больш тоўстым, надаваць выгляд тоўстага чалавека.

Ватоўка таўсціла жанчыну.

ультрагу́к, -у, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Гук, утвораны ваганнямі высокай частаты (больш за 20 кГц), не ўспрымальны вухам чалавека.

|| прым. ультрагукавы́, -а́я, -о́е.

флюі́ды, -аў, адз. флюі́д, -у, м. (кніжн.).

Знешне неадчувальныя плыні, псіхічныя токі, якія зыходзяць ад каго-, чаго-н.

Ад гэтага чалавека ідуць ф. дабра.

цурба́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Абрубак, кароткі кавалак бервяна.

2. перан. Пра някемлівага, непаваротлівага, неразумнага чалавека (разм., лаянк.).

Гэтаму цурбану не ўтлумачыш.

чалаве́чны, -ая, -ае.

Дастойны чалавека, уважлівы, чулы, душэўны; гуманны.

Чалавечныя адносіны да людзей.

Ён паступіў чалавечна (прысл.) у гэтай сітуацыі.

|| наз. чалаве́чнасць, -і, ж.

шакі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; незак., каго (што).

Ставіць у няёмкае становішча, бянтэжыць парушэннем правіл прыстойнасці.

Мяне шакіруе яго фармальнасць да гэтага чалавека.

гарбано́сы, -ая, -ае.

1. Пра чалавека: які мае нос з гарбінкай.

2. Пра жывёл: з выпуклай верхняй лініяй морды.

Г. лось.

|| наз. гарбано́сасць, -і, ж.

напыта́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што.

Распытваючы, знайсці патрэбную рэч, патрэбнага чалавека.

Н. добрую карову ў суседняй вёсцы.

|| незак. напы́тваць, -аю, -аеш, -ае.

пазвано́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

У чалавека і пазваночных жывёл: асноўная частка восевага шкілета, які складаецца са злучаных паміж сабой пазванкоў; з’яўляецца органам апоры.