Ко́нікі 1 ’дзіцячая гульня’ (ТСБМ, Нар. словатв.). Гл. конь 1.

Ко́нікі 2 ’жарты’ (Ян.). Гл. конікі 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Трызі́мак ‘конь, цялё на трэцім годзе, трацяк’ (Сцяшк.; беласт., вільн., Сл. ПЗБ). Да тры і зіма (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

фы́ркаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. 3 шумам выпускаць паветра з ноздраў.

Конь фыркае.

2. 3 шумам, з перарывамі выпускаць газ, пару і пад.

Кран фыркае.

3. перан. Выказваць незадаволенасць чым-н. (разм.).

Усім незадаволены, на ўсіх фыркае.

|| аднакр. фы́ркнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. фы́рканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сво́йскі, -ая, -ае.

1. Не дзікі, выгадаваны чалавекам (пра жывёл, птушак).

С. конь.

Свойскія качкі.

2. Спакойны, не брыклівы.

Свойскае жарабя.

Свойскія ласяняты.

3. Не куплёны, выраблены дома, прыгатаваны ў хатніх умовах.

Свойскай работы ніткі.

4. Пра чалавека: які спагадліва, па-таварыску адносіцца да людзей (разм.).

С. сусед.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

подби́ться

1. (набить ноги) падбі́цца;

ло́шадь подби́лась конь падбі́ўся;

2. (войти в доверие) прост. падла́дзіцца, падлабу́ніцца, падла́шчыцца, падліза́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упре́ть сов., в разн. знач. упрэ́ць, увапрэ́ць;

ка́ша хорошо́ упре́ла ка́ша до́бра ўпрэ́ла;

ло́шадь упре́ла конь упрэ́ў (увапрэ́ў).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Ко́нскае шча́ўе ’шчаўе дамашняе, Rumex domesticus Hartm crispus L.’ (Кіс.). Да конь© (гл.). Параўн. конскае пучча (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сямі́к (семикъ) ’конь сямі гадоў’, ’авёс, пасеяны на сёмым тыдні пасля Вялікадня’ (Нас.). Суфіксальныя вытворныя ад сем, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

выязны́, ‑ая, ‑ое.

1. Звязаны з выездам куды‑н. Выязная сесія суда.

2. Прызначаны для выезду. Выязныя вароты.

3. Прызначаны для язды. Выязны конь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запе́нены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад запеніць.

2. у знач. прым. Пакрыты пенай ад доўгага бегу (пра каня). Запенены конь ледзь дыхае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)