запяча́тацца, ‑аецца; зак.

Заклеіцца, заляпіцца. Канверт добра запячатаўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

со́лкі, ‑ая, ‑ае.

Які добра соліць. Солкая соль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упра́жыцца, ‑жыцца; зак.

Добра прагрэцца на агні; спражыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пракалі́цца ’добра высахнуць’ (Сл. ПЗБ). Да /ш/ш/ьДгл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прысту́пна ’добра, зручна, ёмка’ (Жд. 1). Да прыступі́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

брэ́нзлі, ‑яў; адз. бранзаль, ‑зля, м.

Абл. Махры па краях у хустцы, настольніку і пад. — Добра, добра, мы вам адзначым, — з пагрозай сказаў.. [паліцай], цярэбячы брэнзлі настольніка. Дамашэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

віда́ць, у форме інф., у знач. вык.

1. Можна бачыць, разгледзець.

Адсюль усё добра в.

Блізка в., ды далёка дыбаць (прыказка).

2. Можна разумець.

Сэнс байкі добра в.

3. Быць відавочным, вынікаць.

З гэтага в., што работа скончана ў тэрмін.

4. у знач. пабочн. сл. Як здаецца, мабыць, напэўна.

В., прыйдзецца ехаць аднаму.

◊

Ад зямлі не відаць (разм.) — вельмі маленькага росту.

Відам не відаць (разм.) — ніякіх прымет, нідзе не відаць.

Па ўсім відаць або як відаць — напэўна, відавочна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дыбкі́,

У выразе: на дыбкі (разм.) —

1) на заднія ногі (стаць, падняцца).

Конь спалохаўся і на дыбкі;

2) перан. не згадзіцца з чым-н., рэзка запратэставаць.

Усё скончылася б добра, ды Габрусь на дыбкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заткну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Закрыцца, закупорыцца.

Бутэлька добра заткнулася.

2. Замаўчаць (разм., груб.).

Калі ты ўжо заткнешся?

|| незак. затыка́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

счаса́цца², 1 і 2 ас. не ўжыв., счэ́шацца; зак.

1. Стаць счасаным (пра верхні слой дрэва і пад.).

Кара бярозы добра счасалася.

2. Стаць стаптаным (пра абцасы і пад.).

Абцасы счасаліся.

|| незак. счэ́свацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)