рассла́бнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. расслаб, ‑бла; зак.
Стаць слабым, ненапружаным; аслабець. Усе мускулы, здаецца, расслаблі, угаманіліся, быццам адпушчаныя струны. М. Ткачоў. Рукі .. [Сцяпанавы] адразу расслаблі, упусцілі акраец. Быкаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
смуці́цца, смучуся, смуцішся, смуціцца; незак.
Тое, што і смуткаваць (у 2 знач.). [Бабка:] — Ну, як жа, паненачка: ён смуціцца будзе, што вы паехалі і не развіталіся з ім. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сыпану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.
1. Аднакр. да сыпаць..
2. Разм. Паліцца (пра слёзы). Але раптам слёзы сыпанулі з .. вачэй [Талькі] і голас задрыжаў, напоўніўся плачам. Марціновіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тарара́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Разм.
1. Загрукацець, загрымець. // Моцна стукнуцца. І мядзведзь галавой тарарахнуў аб дуб. Бядуля.
2. каго. Моцна ўдарыць каго‑н.; выстраліць у каго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
засло́н I м., обл. скаме́йка ж., скамья́ ж. (домашняя, переносная)
засло́н II, -ну м., воен. засло́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падго́н, -ну м.
1. подго́н;
2. подго́нка ж., приго́нка ж.;
1, 2 см. падганя́ць 1, 6
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падма́н, -ну м. обма́н;
раскры́ць п. — раскры́ть обма́н;
п. зро́ку — обма́н зре́ния;
п. пачу́ццяў — обма́н чувств
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разме́н, -ну м., в разн. знач. разме́н;
р. гро́шай — разме́н де́нег;
р. фігу́р — шахм. разме́н фигу́р
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
скаці́на ж., разг.
1. собир. скот м., скоти́на;
па́свіць ~ну — пасти́ скот (скоти́ну);
2. презр. скоти́на
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Прыну́ка́ць, ’прымушаць, патрабаваць’ (Нас., Ласт., Байк. і Некр., ТСБМ), пріну́кыць ’тс’ (Бяльк.). Сюды ж вытворныя назоўнікі прыну́ка ’прымус, прымушэнне’ (ТСБМ, Нас., Гарэц., Ласт., Байк. і Некр., Др.-Падб., Янк. БП), пріну́ка ’тс’ (Бяльк.). Прэфіксальнае ўтварэнне ад ну́ка́ць (у ЭСБМ адсутнічае), параўн. панука́ць (гл.), якое, верагодна, праз ну́ка́ць, адносяць да ўзмацняльнай часціцы ну (гл.). Больш абгрунтаванай падаецца версія аб праславянскім характары адносін *nukati (sę) і *nu (ЭССЯ, 26, 30–32; 43–44). Прэфіксальныя ўтварэнні ўсходне-славянскага характару, параўн. рус. зах. принука́ть ’прымушаць’, укр. прину́кувати ’прымушаць, вымушаць’. Польск. przynukać, przynuka, верагодна, усходнеславянскія запазычанні (Брукнер, 352).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)