фрыцю́р, ‑у, м.

Глыбокі слой алею або жывёльнага тлушчу, у якім смажаць кулінарыя вырабы.

[Фр. friture.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фуга́та, нескл., н.

Музычная тэма ў стылі фугі, якая з’яўляецца часткай санаты або сімфоніі.

[Іт. fugato.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хлёрка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.

Разм. Хлорная вапна ў выглядзе раствору або парашку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чабурэ́чная, ‑ай, ж.

Невялікі рэстаран або закусачная, дзе падаюць чабурэкі і іншыя ўсходнія стравы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чамбу́р, ‑а, м.

Повад аброці, на якім водзяць або за які прыводзяць верхавога каня.

[Цюрк. čumbur]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чылі́га, ‑і, ДМ ‑лізе, ж.

Невялікае дрэўца або куст сямейства бабовых; жоўтая акацыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шаптала́, ‑ы, ж., зб.

Сушаныя на сонцы абрыкосы або персікі з костачкамі. Частаваць шапталой.

[Ад перс. šaftālū — персік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шматля́мпавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае некалькі або шмат электронных лямп. Шматлямпавы радыёпрыёмнік. Шматлямпавая ўстаноўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпу́льнік, ‑а, м.

У ткацтве — рабочы, які займаецца намотваннем нітак або пражы на шпулькі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шэелі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Мінерал у выглядзе белых або шэрых крышталяў; руда вальфраму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)