Verbum

Ацмыга́ць ’аббегаць’ (Нас.). Ад цмыгаць ’бегаць, шнырыць’, параўн. цмыг! выкл. ’пшык!’, цмы́га ’хітраваты, пранырлівы чалавек’ (Нас., КСП).

Балдэ́с ’дурны, нерастаропны чалавек; вісус, гультай’ (Бяльк.), ’аболтус’ (Гарэц., Касп.). Бясспрэчна, кантамінаванае слова, параўн. балда́ і балбе́с.

Вы́трашчка ’чалавек з вытарашчанымі, вылупленымі вачамі’ (Шат.). Укр. витршца́ка ’тс’. Ад вытрашчыць (гл.) пры дапамозе суф. ‑ка.

Ды́мба ’высокі, нязграбны чалавек’ (Сл. паўн.-зах.). Запазычанне з літ. dìmba ’хто высокі’ (так Сл. паўн.-зах.).

Кару́злівы ’чалавек, ахвочы чапляцца хоць да каго, каб пачаць зваду ці бойку’ (КЭС, лаг.; Янк.). Гл. каруза.

◎ Кархе́лік ’чалавек, што часта кашляе, кархае’ (Бяльк.), да кархицьх (гл.) з падвойнай рэгулярнай суфіксацыяй: карх‑ел‑ік.

◎ Курдзе́ль ’малы ростам чалавек’ (Жыв. сл.). Да курдаты (гл.). Суфіксацыя, як гарбаты — гарбель (Сцяцко, Афікс. наз., 98).

◎ Ку́шпель ’чалавек невялікага росту’ (Цыхун). Параўн. польск. kuszpiel ’маленькі ножык’ < літ. kušpielis ’тс’ (Лаўчутэ, Балтизмы, 73–74).

◎ Ківа́ла ’чалавек, якому даручана сцерагчы што-небудзь і даваць знак іншым’, ’кепскі працаўнік’ (Нас.). Да ківаць (гл.).

Кішку́н ₁ ’нутрэц’ (Мат. Гом.). Гл. кішка ₁.

Кішку́н ₂ ’прагны, ненаедны чалавек’ (Жыв. сл.). Гл. кішкар.