Станда́ра ‘адзін з драўляных слупоў, які служыць фундаментам’ (браг., Шатал.; чэрв., Нар. лекс.). Гл. штандара.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

злуча́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які служыць для злучэння чаго‑н.; прызначаны для злучэння. Злучальная трубка.

2. Які служыць для злучэння частак складанага слова. Злучальныя галосныя. // Які служыць для злучэння аднародных членаў сказа або частак складаназлучанага сказа. Злучальныя злучнікі. // Які паказвае на злучэнне (у 5 знач.). Злучальная сувязь.

•••

Злучальная тканка гл. тканка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэду́ктар, ‑а, м.

1. Механізм, які служыць для перадачы вярчэння ад аднаго вала да другога (зубчастая, чарвячная перадача).

2. Прыбор, які служыць для зніжэння ціску вадкасці, газу ў сістэме рухавікоў.

[Ад лац. reductor — адводчык.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падшы́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для падшывання, падшыўкі. Падшывачны матэрыял.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паласка́льны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць, прызначаны для паласкання. Паласкальная міска.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пало́льны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць, прызначаны для поліва. Палольны агрэгат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падбі́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які прызначаецца, служыць для падбіўкі. Падбівачны матэрыял.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

параўпускны́, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які служыць для ўпускання пары ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паруча́льны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць, з’яўляецца парукай у чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паскара́льны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для паскарэння якога‑н. працэсу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)