ко́лба, ‑ы, м.

Шарападобная або канічная шкляная пасудзіна з доўгім горлам для хімічных работ.

[Ням. Kolbe.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крыналі́н, ‑а, м.

Даўнейшая шырокая спадніца на тонкіх абручах, стальных або з кітовага вуса.

[Фр. crinoline.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

курта́ж, ‑у, м.

У капіталістычных краінах — узнагарода маклеру або іншым пасрэднікам у камерцыйных здзелках.

[Фр. courtage.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кюве́т, ‑а, М ‑веце, м.

Канава ўздоўж дарогі або чыгуначнага палатна для сцёку вады.

[Фр. cuvette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лампіён, ‑а, м.

Спец. Ліхтар з каляровай паперы або шкла для асвятлення ці ілюмінацыі.

[Фр. lampion.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

латэры́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Горная парода чырвонага або бурага колеру, падобная на гліну.

[Ад лац. later — цэгла.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лесапагру́зачны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для пагрузкі лесаматэрыялу на судны або ў вагоны. Лесапагрузачныя машыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

макрацэфа́л, ‑а, м.

Спец. Чалавек з вялікай або падоўжанай спераду назад галавой; проціл. мікрацэфал.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мале́льня, ‑і, ж.

Памяшканне або пакой, у якім моляцца (пераважна ў сектантаў і нехрысціян.)

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маркізе́т, ‑у, М ‑зеце, м.

Празрыстая тканіна, баваўняная або шаўковая, з тонкай кручанай пражы.

[Фр. marquisette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)