жадэі́т, ‑у, М ‑дэіце, м.

Каштоўны белы камень з бледна-зялёным або сіняватым адценнем.

[Фр. jadeite.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жужа́льцы, ‑аў; адз. няма.

Вырасты, якія замяняюць заднія або пярэднія крылы ў некаторых насякомых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засвая́льны, ‑ая, ‑ае.

Здольны засвойвацца (свядомасцю або арганізмам). Лёгка засваяльная праграма. Лёгка засваяльныя рэчывы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зата́кт, ‑а, М ‑кце, м.

Няпоўны такт, з якога пачынаецца музычная фраза або мелодыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зблазнава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак.

Сказаць або зрабіць што‑н. несур’ёзна, безразважна, па-блазенску.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канцыляры́зм, ‑а, м.

Слова або зварот мовы, характэрныя для стылю дзедавых папер і дакументаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карэля́цыя, ‑і, ж.

Кніжн. Узаемная сувязь, суадноснасць прадметаў, паняццяў або з’яў. Знаходзіцца ў карэляцыі.

[Лац. correlatio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кірказо́н, ‑у, м.

Шматгадовая травяністая расліна або дрэвападобная ліяна сямейства кірказонавых з сэрцападобным лісцем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клу́бень, ‑бня, м.

Патоўшчаная мясістая частка сцябла або кораня расліны. Клубні кальрабі. Клубні бульбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кнэ́лі, ‑лей; адз. няма.

Род клецак з мяснога або рыбнага фаршу. Суп з кнэлямі.

[Фр. quenelles.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)