зацкава́ць (кім каго) сов., охот., перен. затрави́ть;
з. ваўка́ — затрави́ть во́лка;
з. сумле́ннага чалаве́ка — затрави́ть че́стного челове́ка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
папыта́цца сов. (у каго)
1. спроси́ть (кого, что, у кого, чего, о чём);
2. (попросить разрешения) спроси́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прылучы́цца сов.
1. (да каго, чаго) присоедини́ться (к кому, чему);
2. приобщи́ться (к чему);
3. приключи́ться, прилучи́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прысці́гнуць (каго) сов., разг. пости́чь; обру́шиться (на кого);
яго́ ~ла го́ра — его́ пости́гло (на него́ обру́шилось) го́ре
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
насміха́цца несов. (з каго, чаго) насмеха́ться (над кем, чем); подтру́нивать (над кем, чем); смея́ться (над кем, чем)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падсме́йвацца (з каго, чаго) несов. подсме́иваться (над кем, чем), подтру́нивать (над кем, чем), подшу́чивать (над кем, чем)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ты́цнуць сов. и однокр., разг. ткнуть, су́нуть;
◊ т. но́сам — (каго ў што) ткнуть но́сом (кого во что)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пераскака́ць, ‑скачу, ‑скачаш, ‑скача; зак., каго.
1. Абскакаць каго‑н.; абагнаць скачучы.
2. Патанцаваць даўжэй або лепш за каго‑н.
3. перан. Перамагчы, апярэдзіць у чым‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Выліча́ць ’плакаць, галасіць’ (Жд., 2). Гл. велічаць (г. зн. плакаць, прыгаворваючы або «велічаючы» каго-небудзь). Адносна разыходжання значэнняў параўн. хула і хвала (напр.: «Хула табе, Божухна!» — Шн., 1), якія прапаноўваюць аб’яднаць пад агульным значэннем ’гаварыць’ (Фасмер, 4, 283).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Манту́ла ’ход гульні ў баланты (у цуркі)’, манту́ліць ’біць, гуляць’ (ТС). Рус. перм. дать мантулу кому‑либо ’ўдарыць каго-небудзь’. Паводле Цыхуна (Бел.-укр. ізал., 86), семантычна найбольш блізка лексема стаіць да рум. mântuióla ’заканчэнне’, ’збаўленне, вызваленне, уратаванне’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)