неравноду́шный неабыя́кавы; небезува́жны; (влюблённый) закаха́ны;
быть неравноду́шным мець прыхі́льнасць (да каго, чаго), мець сімпа́тыю (да каго); (симпатизировать) сімпатызава́ць (каму); (быть влюблённым) быць закаха́ным (у каго);
он неравноду́шен к му́зыке ён ма́е прыхі́льнасць да му́зыкі (ён лю́біць му́зыку);
он неравноду́шен к ней ён ма́е прыхі́льнасць (сімпа́тыю) да яе́, ён сімпатызу́е ёй (закаха́ны ў яе́).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
помеша́ться сов.
1. (сойти с ума) звар’яце́ць;
2. (на ком, на чём) перен. страшэ́нна (шалёна, да вар’я́цтва) захапі́цца (кім, чым), страшэ́нна (шалёна, да вар’я́цтва) палюбі́ць (каго, што); не по́мніць сябе́ ад захапле́ння (кім, чым), ад лю́басці (да каго, да чаго); стра́ціць ро́зум ад захапле́ння (кім, чым), ад лю́басці (да каго, да чаго).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дабры́ць, ‑брыю, ‑брыеш, ‑брые; зак., каго-што.
Закончыць брыццё каго‑, чаго‑н. Дабрыць бараду.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
давы́браць, ‑беру, ‑бераш, ‑бера; зак., каго.
Дадаткова выбраць каго‑н. куды‑н. Давыбраць дэпутата.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дагалі́ць, ‑галю, ‑голіш, ‑голіць; заг. дэталі; зак., каго-што.
Закончыць галіць каго‑, што‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абсто́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.
Разм. Заступацца за каго‑, што‑н.; абараняць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
закабалі́ць, ‑балю, ‑баліш, ‑баліць; зак, каго-што.
Паставіць каго‑н. у залежнае становішча; заняволіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
набурча́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., на каго-што.
Разм. Пабурчаць, насварыцца на каго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
накупа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.
Разм. Многа, доўга пакупаць каго‑н. Накупаць дзіця.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
панапуска́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-чаго.
Напусціць унутр вялікую колькасць каго‑, чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)