Verbum

някле́тачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які не мае клетачнай будовы. Няклетачнае рэчыва. Няклетачныя расліны.

паўкусто́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае ніжнюю частку драўняную і верхнюю травяністую (пра расліны).

абодвапо́лы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адзнакі мужчынскага і жаночага полу; двухполы. Абодваполыя расліны.

бамбу́кавыя, ‑ых.

Падсямейства злакаў, пераважна карэнішчавыя шматгадовыя расліны з вельмі развітым адраўнелым сцяблом.

гідрафі́ты, ‑аў; адз. гідрафіт, ‑а, М ‑фіце, м.

Расліны, якія жывуць у вадзе.

[Ад грэч. hýdōr — вада і phytón — расліна.]

разналі́сты, ‑ая, ‑ае.

Які мае лісце рознай формы, выгляду. Разналістае чарналессе. Разналістыя расліны.

фітапалеантало́гія, ‑і, ж.

Раздзел батанікі, які вывучае выкапнёвыя расліны; тое, што і палеабатаніка.

[Ад грэч. phytón — расліна і palaios — старажытны, on (óntos) — істота і logos — вучэнне.]

хваробаўсто́йлівы, ‑ая, ‑ае.

Слабаўспрыімлівы або неўспрыімлівы да хвароб (пра расліны). Хваробаўстойлівыя сарты лёну.