надзе́мны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца над паверхняй зямлі або на паверхні зямлі; проціл. падземны. Надземныя збудаванні. □ Вецер гнаў з-пад мора цёмныя, рэдкія воблакі, кружыў іх і раскідваў у надземных прасторах. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сква́тэр, ‑а, м.

1. Гіст. Каланіст, які самавольна займаў свабодны неапрацаваны ўчастак зямлі ў перыяд пачатковай каланізацыі (у Амерыцы, Аўстраліі).

2. Жывёлавод у Аўстраліі, які арандуе для сваіх статкаў неапрацаваны ўчастак зямлі.

[Англ. squatter.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адбі́ўка ж., в разн. знач. отби́вка;

а. лі́ніі крэ́йдай — отби́вка ли́нии ме́лом;

а. ўча́стка зямлі́ — отби́вка уча́стка земли́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вуглепад’ёмны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для пад’ёму вугалю на паверхню зямлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

землекапа́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да капання зямлі. Землекапальныя работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

магніто́граф, ‑а, м.

Прыбор, які безупынна рэгіструе змены магнітнага поля Зямлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

макраклі́мат, ‑а, М ‑маце, м.

Клімат вялікай прасторы зямлі; проціл. мікраклімат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подвали́ть

1. разг. падвалі́ць, падсы́паць;

подвали́ть земли́ падвалі́ць (падсы́паць) зямлі́;

2. (о судах) падплы́сці, падплы́ць;

ка́тер подвали́л ка́тар падплы́ў;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

происхожде́ние в разн. знач. пахо́джанне, -ння ср.;

социа́льное происхожде́ние сацыя́льнае пахо́джанне;

происхожде́ние жи́зни на земле́ пахо́джанне жыцця́ на зямлі́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уме́рзнуць, -ну, -неш, -не; умёрз, уме́рзла; -ні; зак.

1. у што. Пад уздзеяннем марозу шчыльна замацавацца ўнутры лёду, мёрзлай зямлі.

Бочка ўмерзла ў лёд.

2. Зацвярдзець ад марозу на значную глыбіню.

Зямля моцна ўмерзла.

|| незак. умярза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)