Verbum

паві́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., чым.

Віляць час ад часу або крыху. Сабака адбегся і брахаў, пачаўшы павільваць хвастом. Чорны.

павыкарчо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Выкарчаваць усё, многае. [Плакс:] — Перш чым сеяць, трэба падрыхтаваць глебу, трэба павыкарчоўваць старое карэнне... Зарэцкі.

падмахну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што.

Разм. Паставіць свой подпіс пад чым‑н., падпісаць што‑н. Падмахнуць загад.

пажалкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак.

Абл. Пашкадаваць аб чым‑н. — Эх, стрэльбы добрай няма ў мяне! — пажалкаваў дзед Талаш. Колас.

маланкападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Падобны на маланку; які нагадвае чым‑н. (формай, імклівасцю і пад.) маланку. Маланкападобны водбліск пражэктара. Маланкападобны рух.

прагля́д, ‑у, М ‑дзе, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. праглядаць — прагледзець (у 1 знач.).

2. Памылка ў чым‑н.; недагляд.

пракрэ́сліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Правесці рысу, рыску ў чым‑н., абазначаючы пропуск; зрабіць прочырк. Пракрэсліць графу ў анкеце.

пратра́ціць, ‑трачу, ‑траціш, ‑траціць; зак.

1. Мець страту на чым‑н. ад чаго‑н.

2. што. Поўнасцю растраціць. Пратраціць грошы.

папасме́йвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак., з каго-чаго, (радзей) над кім-чым і без дап.

Разм. Тое, што і папасмяяцца.

пацяру́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што або чым.

Час ад часу, злёгку церушыць. Воз падтрэсваецца ды дробненькім сянцом пацярушвае. Лобан.