прыпіра́цца несов.

1. (да чаго) прислоня́ться (к кому, чему), опира́ться (на кого, что); см. прыпе́рціся 1;

2. страд. припира́ться; прислоня́ться; см. прыпіра́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

накпі́ць сов. (з каго, чаго) насмея́ться (над кем, чем), поиздева́ться (над кем, чем), пошути́ть (зло) (над кем, чем), подшути́ть (зло) (над кем, чем)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расчы́сціць сов., прям., перен. расчи́стить;

р. лес — расчи́стить лес;

р. шлях — расчи́стить путь;

◊ р. гле́бу — (для каго, чаго) расчи́стить по́чву (для кого, чего)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усвядо́міць сов. осозна́ть, созна́ть, уясни́ть;

у. неабхо́днасць чаго́-не́будзь — осозна́ть необходи́мость чего́-л.;

у. сабе́ ўсе акалі́чнасці спра́вы — уясни́ть себе́ все обстоя́тельства де́ла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шкадава́нне ср.

1. (аб кім, чым) сожале́ние;

2. (каго, чаго) жа́лость ж. (к кому, чему), сочу́вствие (к кому, чему), сожале́ние (к кому, чему)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адкара́скацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак., ад каго-чаго.

Разм. Пазбегнуць, пазбавіцца чаго‑н., ухіліцца, адчапіцца, адвязацца ад чаго‑н. Моцна прысцігнула гора. Здавалася, канца і краю няма яму і ніколі ад яго не адкараскацца. Крапіва. Каб як адкараскацца ад надакучлівых думак.., [Іван] хутчэй засігаў далей. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дасушы́ць, ‑сушу, ‑сушыш, ‑сушыць; зак., што.

1. Скончыць сушыць што‑н., высушыць поўнасцю. Дасушыць бялізну. Дасушыць сена.

2. і чаго. Насушыць дадаткова чаго‑н. Дасушыць сухароў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зані́жаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад занізіць.

2. у знач. прым. Ніжэйшы за рэальныя паказчыкі чаго‑н., аб’ёму чаго‑н. Заніжаныя патрабаванне Заніжаная норма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надкляпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Падоўжыць, прыкляпаўшы што‑н. да чаго‑н. Надкляпаць ліст жалеза. // Прырабіць што‑н. да чаго‑н. кляпаннем. Надкляпаць калена трубы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

назако́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

1. Паклаўшы ў паглыбленне, засыпаць зверху вялікую колькасць чаго‑н. Назакопваць зброі.

2. Засыпаць, зараўнаваць па чарзе многае. Назакопваць ям.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)