таўстасце́нны, ‑ая, ‑ае.

З тоўстымі сценамі або сценкамі. Старая таўстасценная вежа. Таўстасценная трубка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трасці́ць, трашчу, тросціш, тросціць; незак., што.

Спец. Злучаць разам дзве або некалькі нітак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

увасьмёх, прысл.

У колькасці васьмі чалавек (толькі пра мужчын або толькі пра жанчын).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

увярста́цца, ‑аецца; зак.

Спец. Змясціцца ў радок або на старонку ў працэсе вярстання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уну́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Дачка сына або дачкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уступападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае выгляд уступа або ўступаў, падобны на ўступ ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усямёх, прысл.

У колькасці сямі чалавек (толькі пра мужчын або толькі пра жанчын).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ушасцёх, прысл.

У колькасці шасці чалавек (толькі пра мужчын або толькі пра жанчын).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флане́ль, ‑і, ж.

Мяккая баваўняная або шарсцяная тканіна палатнянага перапляцення з двухбаковым начосам.

[Фр. flanelle.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фотатэ́ка, ‑і, ДМ ‑тэцы. ж.

Сістэматызаваны збор, архіў фатаграфій або фатаграфічных негатываў.

[Ад грэч. phos, phōtós — святло і thēkē — сховішча.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)