гідрало́гія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае гідрасферу Зямлі (воды акіянаў, мораў, рэк, азёр, а таксама падземныя воды).

[Ад грэч. hýdōr — вада і lógos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэфектало́гія, ‑і, ж.

Навука аб заканамернасцях развіцця, аб выхаванні і навучанні дзяцей з фізічнымі і псіхічнымі недахопамі.

[Лац. defectus — недахоп і грэч. logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

...логія, ‑і, ж.

Другая састаўная частка складаных назоўнікаў, якая абазначае: «навука», «вучэнне», «веды», напрыклад: біялогія, псіхалогія, філалогія.

[Ад грэч. lógos — слова, думка, мова, розум.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

метэарало́гія, ‑і, ж.

Навука аб зямной атмасферы, яе будове, уласцівасцях і фізічных працэсах, якія адбываюцца ў ёй.

[Ад грэч. metéōros — атмасферныя з’явы і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палеагеагра́фія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае фізіка-геаграфічныя ўмовы Зямлі ў старажытныя геалагічныя эпохі; раздзел гістарычнай геалогіі.

[Ад грэч. palaios — старажытны і geōgraphia — землеапісанне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радыебіяло́гія, ‑і, ж.

Навука аб уздзеянні ўсіх відаў іанізуючых выпрамяненняў на жывыя арганізмы і біясферу ў цэлым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

балі́стыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

1. Раздзел тэарэтычнай механікі, які вывучае законы руху цяжкага цела, кінутага пад некаторым вуглом да гарызонту.

2. Навука аб законах руху снарадаў.

|| прым. балісты́чны, -ая, -ае.

Балістычная ракета.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

металу́ргія, -і, ж.

1. Навука аб спосабах прамысловай вытворчасці металаў і сплаваў і іх першаснай апрацоўцы.

2. Прамысловая вытворчасць металаў, сплаваў, іх механічная і хімічная апрацоўка.

Чорная м.

Каляровая м.

|| прым. металургі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

псіхало́гія, -і, ж.

1. Навука, якая вывучае працэсы і заканамернасці псіхічнай дзейнасці.

2. Сукупнасць псіхічных працэсаў, што абумоўліваюць пэўны род дзейнасці.

П. творчасці.

3. Душэўны склад, псіхіка.

Раскрыць псіхалогію героя.

|| прым. псіхалагі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

біягеагра́фія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае заканамернасці пашырэння і размеркавання жывых арганізмаў і іх згрупаванняў па зямным шары.

[Ад грэч. bíos — жыццё і геаграфія.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)