скрыгіта́ць, ‑гічу, ‑гічаш, ‑гіча;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скрыгіта́ць, ‑гічу, ‑гічаш, ‑гіча;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
старшыні́ха, ‑і,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
столанача́льнік, ‑а,
У дарэвалюцыйнай Расіі — чыноўнік, начальнік стала (у 4 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
суге́стыя, ‑і,
1. Уздзеянне на волю чалавека з мэтай унушыць яму якія‑н. думкі, перакананне пачуцці.
2. Метад псіхатэрапіі — мэтанакіраванае ўздзеянне словам на псіхіку хворага пры
[Лац. suggestio — унушэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
супо́ня, ‑і,
Рэмень для сцягвання клешчаў хамута.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ура́давы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да ўрада.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фальшкі́ль, ‑я,
[Ням. Falschkiel.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хвараві́тасць, ‑і,
Уласцівасць хваравітага.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хлю́пік, ‑а,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цеплаадда́ча, ‑ы,
1. Цеплаабмен паміж паверхняй цела і акаляючым асяроддзем.
2. У фізіялогіі — вылучэнне жывёльным арганізмам цёпла ты, якая ўтвараецца ў працэсе
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)