Бадля́ ’рагатая жывёла’ (ДАБМ), быдлё ’рагатая жывёліна’ (Бяльк.). Укр. бидля́ ’маладая жывёліна’. З польск. bydlę ’тс’ (параўн. bydło ’жывёла’). У бел. бадля́ дыялектная фанетычная змена (ненаціскное ы > а) або ўплыў дзеяслова бада́ць ’калоць, біць рагамі’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

міно́га, ‑і, ДМ ‑нозе, ж.

Рыбападобная жывёліна, якая сваёй формай нагадвае вугра. Рачная мінога. Марская мінога.

[Ням. Neunauge.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бегемо́т, ‑а, М ‑моце, м.

Буйная млекакормячая жывёліна атрада парнакапытных, якая жыве ў прэснаводных вадаёмах трапічнай Афрыкі.

[Стараж.-яўр.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

белазу́бка, ‑і, ДМ ‑бцы; Р мн. ‑бак; ж.

Млекакормячая жывёліна сямейства землярыек (нагадвае мыш, корміцца насякомымі).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

куні́ца, ‑ы, ж.

Невялікая драпежная жывёліна сямейства куніцавых з каштоўным футрам. // Футра гэтай жывёліны. Каўнер з куніцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ляні́вец, ‑ніўца, м.

Паўднёваамерыканская млекакормячая жывёліна, якая жыве на дрэвах і слаба прыстасаваная да хадзьбы па зямлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ма́мант, ‑а, М ‑нце, м.

Жывёліна ледавіковага перыяду з доўгай шэрсцю і вялікімі біўнямі, падобная на слана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інфузо́рыя, ‑і, ж.

Высокаарганізаваная прасцейшая (аднаклетачная) жывёліна, якая жыве ў прэсных і салёных водах і вільготнай глебе.

[Ад лац. infusus — уліты куды‑н., разліты ў чым‑н.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каёт, ‑а, М ‑ёце, м.

Млекакормячая жывёліна сямейства сабачых, падобная да ваўка, якая водзіцца ў Паўночнай Амерыцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сайга́к, ‑а, м.

Буйная млекакормячая жывёліна атрада парнакапытных стэпавай зоны, від антылопы (ужываецца таксама ў знач. самца).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)