панядзе́лак, ‑лка, м.

Першы дзень тыдня пасля нядзелі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праднява́ць, ‑днюю, ‑днюеш, ‑днюе; зак.

Правесці, пражыць дзень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Віле́я ’апошні дзень перад святам ці нейкім здарэннем’ (лаг., КЭС). Да ві́лія < вігі́лія < польск. wigilia.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Паўдзе́нне ’поўдзень’ (Нас., Касп.). Прасл. форма была б роlъ dьnьje. Да паў- і дзень (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

наза́ўтра, прысл.

На наступны дзень. Прыехаў пан у горад, пераначаваў, а назаўтра пайшоў шукаць аўса. Якімовіч. Мы стрэліся пад той жа бярозай назаўтра, у наступны дзень. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бу́рны, -ая, -ае.

1. Неспакойны, навальнічны, з бурамі.

Б. дзень.

Б. акіян.

2. Які бурліць, парыўны.

Бурныя рэкі.

3. Які моцна праяўляецца; хвалюючы, гарачы.

Бурнае захапленне.

4. Які імкліва праходзіць або развіваецца.

Б. рост заводаў.

|| наз. бу́рнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыба́віцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -іцца; зак.

1. Паявіцца ў дадатак.

Людзей на вуліцах прыбавілася.

2. Стаць большым.

Дзень прыбавіўся.

П. ў вазе.

|| незак. прыбаўля́цца, -я́ецца.

|| наз. прыбаўле́нне, -я, н.

П. сям’і (пра нараджэнне ў сям’і дзіцяці).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мясопу́ст м., церк.

1. пост, род. по́сту м., по́сны дзень;

2. (масленица) ма́сленіца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

база́рны база́рный;

~ная пло́шча — база́рная пло́щадь;

б. дзень — база́рный день;

◊ ~ная ба́ба — база́рная ба́ба

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзве́ры, дзвярэ́й, Т дзвяра́мі і дзвяры́ма.

Праём у сцяне для ўваходу ў памяшканне, а таксама створ, якім закрываюць гэты праём.

Навесіць д.

Дубовыя д.

Зачыніць д. на ключ.

○

Царскія дзверы — у праваслаўнай царкве: галоўныя дзверы ў іканастасе, якія вядуць у алтар.

◊

Дзень адчыненых дзвярэй — дзень вольнага доступу ў навучальныя ўстановы з мэтай азнаямлення з імі перад паступленнем на вучобу.

Пры зачыненых дзвярах — без допуску пабочных асоб.

Стукацца ў дзверы — звяртацца да каго-н. з просьбай аб чым-н.

|| памянш. дзве́рцы, -аў.

|| прым. дзвярны́, -а́я, -о́е.

Д. праём.

Дзвярная клямка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)