пы́цель, пы́тля і пы́тлю, м.

1. пы́тля. Тое, што і вальцы (у 2 знач.).

2. пы́тлю. Пытляваная мука. [Жанчына:] — А дзе-ж мне той пшаніцы на пыцель набрацца? Брыль.

•••

Даць (задаць) пытлю гл. даць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дрозд (род. дразда́) м. дрозд;

◊ даць дразда́ — разойти́сь (в танцах, работе и т.п.)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

испусти́ть сов. вы́пусціць; даць; (распространить) распаўсю́дзіць; (выделить) вы́лучыць; (о звуке) абазва́цца (чым), даць, пада́ць;

испусти́ть звук абазва́цца гу́кам, даць (пада́ць) гук; однако чаще переводится другими глаголами в соответствии со значением сущ.;

испусти́ть за́пах запа́хнуць;

испусти́ть крик закрыча́ць, кры́кнуць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Прышчу́нуць ’даць прачухацца’ (Шат.). Гл. шчуняць, ушчу́‑ ніць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зауши́ть сов., уст.

1. даць апляву́ху;

2. абра́зіць; зга́ньбіць; см. зауша́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мики́тки / уда́рить под мики́тки, прост. уда́рыць (даць) пад рэ́бры (пад ды́хавіцу).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

распуши́ть сов.

1. распушы́ць;

2. перен., разг. (выбранить) прабра́ць, даць ды́хту;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

загнаі́ць, ‑гнаю, ‑гноіш, ‑гноіць; зак., што.

Даць чаму‑н. загнаіцца. Загнаіць рану.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

натуралізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак.

Даць (даваць) правы грамадзянства або падданства чужаземцу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папаі́ць, ‑паю, ‑поіш, ‑поіць; зак., каго.

Разм. Даць піць каму‑н.; напаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)