умацава́нне ср.
1. (действие) укрепле́ние; упроче́ние;
у. бераго́ў ракі́ — укрепле́ние берего́в реки́;
у. экано́мікі — укрепле́ние (упроче́ние) эконо́мики;
у. дысцыплі́ны — укрепле́ние дисципли́ны;
2. (оборонительное сооружение) укрепле́ние;
лі́нія ўмацава́нняў — ли́ния укрепле́ний;
падзе́мныя ўмацава́нні — подзе́мные укрепле́ния
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
укрепле́ние
1. (действие) умацава́нне, -ння ср.; неоконч. умацо́ўванне, -ння ср.; прымацава́нне, -ння ср.; неоконч. прымацо́ўванне, -ння ср.; см. укрепи́ть, укрепля́ть;
2. в др. знач. умацава́нне, -ння ср.;
доби́ться укрепле́ния трудово́й дисципли́ны дабі́цца ўмацава́ння працо́ўнай дысцыплі́ны;
долговре́менное укрепле́ние воен. даўгача́снае ўмацава́нне;
береговы́е укрепле́ния воен. берагавы́я ўмацава́нні;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
эшало́н, ‑а, м.
1. Спец. Частка баявога парадку войск, калі размяшчэнне падраздзяленняў зроблена ў глыбіню ці ўступамі, а не па фронту. На світанні наша разведка данесла, што старыя нямецкія франтавыя ўмацаванні, першага і другога эшалона, пустыя. Машара.
2. Пры паходным перамяшчэнні войска — асобная частка агульнай калоны, якая рухаецца на пэўнай адлегласці ад другой. Калі ў 6 гадзін 30 мінут пачаць адвал ад левага берага першай хвалі дэсанта, то штурмавыя батальёны дывізій першага эшалона прычаляць да таго берага ў 7 гадзін 30 мінут. «Звязда».
3. Чыгуначны састаў, аўтакалона, група самалётаў для масавых перавозак спецыяльнага прызначэння. Эшалон з вугалем. □ Цяпер усе станцыі і пуці забіты ваеннымі эшалонамі, што так паспешліва гналіся на ўсход. Няхай. [Страмілін:] Мы адпраўляем першы эшалон нашых самазвалаў на Волга-Дон. Крапіва.
[Фр. échelon.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
крышы́ць несов.
1. в разн. знач. кроши́ть; (ножом — ещё) нареза́ть; (твёрдое) дроби́ть;
к. хлеб — кроши́ть хлеб;
к. на падло́гу — кроши́ть на́ пол;
к. са́ла — кроши́ть (нареза́ть) са́ло;
к. ка́мень — дроби́ть ка́мень;
2. измельча́ть, размельча́ть; мельчи́ть;
к. мел — кроши́ть мел;
3. перен., разг. (уничтожать) кроши́ть, круши́ть; сокруша́ть;
к. варо́жыя ўмацава́нні — кроши́ть (круши́ть, сокруша́ть) вра́жеские укрепле́ния
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
штурмава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе; незак., каго-што.
1. Рабіць, праводзіць штурм (у 1 знач.). Барашкін быў ва ўдарнай групе, і гэтая група першай штурмавала варожыя ўмацаванні. Савіцкі. У сям’і павага ў нас мужчынам: Дзед тапіў дзянікінцаў у Доне; Бацька ўзводзіў горад на Амуры, Брат старэйшы штурмаваў Берлін. Гілевіч. // перан. Праводзіць актыўныя, рашучыя дзеянні для авалодання чым‑н., асваення чаго‑н. Навукова-тэхнічная рэвалюцыя дала ў рукі чалавека магутныя сілы: ён пранік у глыбіню атамнага ядра, пачаў штурмаваць касмічныя далі. «Звязда». Каб штурмаваць нямую вышыню, Бывае мала аднаго імкнення. Грачанікаў. // перан. Працаваць з празмерная паспешнасцю, каб нагнаць упушчанае. Не знае адпачынку, зморы Калгаснікаў ліхая раць, Калі з упартасцю, напорам Прарыў выходзім штурмаваць. Чарот. // перан. Актыўна паступаць, старанна, настойліва вывучаць з мэтай дабіцца жаданых вынікаў. Не шмат застаецца таварышаў-сведак, Што разам з табой [ветэран] стары свет штурмавалі. Чарнушэвіч. Вось ён, гулкі, шырокі ганак [школы], і дзве пары калон сасновых, хлопцы тут, пасля кніг-чытанак, штурмавалі навук асновы. Русецкі.
2. Разм. Асаджваць, акружаць каго‑, што‑н. бязладным, неарганізаваным натоўпам. Улетку мінулага года масквічы літаральна штурмавалі касу тэатра імя Вахтангава. «ЛіМ». Вялікі натоўп штурмаваў вагоны. Ус. // перан. Настойліва дабівацца чаго‑н. Радня Пахомава не траціць часу, Адміністрацыю саўгаса Штурмуюць грамадой на ўсе лады. Корбан.
3. Лятаючы на малой вышыні, бамбіць і расстрэльваць з самалёта сілы праціўніка. Прылятаюць яны [знішчальнікі] штурмаваць, Зніштажаць лютых ворагаў смела. Танк. [Пішчыкаў:] — Калі ляталі штурмаваць нямецкія аэрадромы? [Хукін:] — Летась вясною часта, ляталі на Бранск. Алешка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)