ігласку́рыя, -ых, адз. -ае, -ага, н.

Марскія беспазваночныя жывёлы, якія маюць вапнавы ўнутраны шкілет і шыпы або іголкі на паверхні цела.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́шмаргнуць, -ну, -неш, -не; -ні; -нуты; зак., што.

Выцягнуць рыўком з чаго-н.

В. нітку з іголкі.

|| незак. вышмо́ргваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

игла́-ры́ба зоол. іго́лка-ры́ба, род. іго́лкі-ры́бы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

иго́льный іго́лкавы; см. игла́​ 1;

иго́льное у́шко ву́шка іго́лкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

іго́лачнік, ‑а, м.

Майстар, які вырабляе іголкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іго́льшчык, ‑а, м.

Майстар, які вырабляе іголкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іголкападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае форму іголкі. Іголкападобны хваёвы ліст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

правалачы́, -лаку́, -лачэ́ш, -лачэ́; -лачо́м, -лачаце́, -лаку́ць; -ло́к, -лакла́, -ло́; -лачы́; -ло́чаны; зак. (разм.).

1. каго-што. Працягнуць волакам.

2. што. Зацягнуць (нітку ў вушка іголкі).

|| незак. правалака́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

іго́лачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да іголкі. Іголачнае вушка. Іголачны ўкол.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ін’екцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для ін’екцыі, прызначаны для яе. Ін’екцыйныя іголкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)