я́ркость

1. (света, цвета) я́ркасць, -ці ж.; (о пламени — ещё) зы́ркасць, -ці ж.;

2. перен. я́ркасць, -ці ж., яскра́васць, -ці ж.; см. я́ркий.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абяско́лерыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак.

1. што. Зрабіць бясколерным, зменшыць яркасць афарбоўкі.

А. тканіну.

2. перан., каго-што. Пазбавіць яркіх індывідуальных асаблівасцей, зрабіць невыразным.

|| незак. абяско́лерваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абяско́лерванне, -я, н. і абяско́леранне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

святласі́ла, ‑ы, ж.

Спец.

1. Сіла крыніцы святла; ступень яркасці адлюстравання.

2. Аптычная велічыня, якая вызначае яркасць адлюстравання аптычнага прыбора.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абяско́лерыцца, ‑рыцца; зак.

1. Страціць яркасць афарбоўкі; зрабіцца бясколерным, выцвісці. На сонцы фарбы выцвілі, абясколерыліся.

2. перан. Страціць яркія індывідуальныя асаблівасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жу́хнуць, ‑не; незак.

Страчваць яркасць, цямнець (пра колеры, фарбы). // Страчваць свежасць, сохнуць (пра лісце, траву). На міртах жухне лісце — няма каму паліць. Гілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абяско́лерыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; заг. абясколеры; зак., каго-што.

1. Зрабіць бясколерным, зменшыць, аслабіць яркасць афарбоўкі. Абясколерыць тканіну, пражу.

2. перан. Пазбавіць яркіх індывідуальных асаблівасцей, зрабіць невыразным.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сакаві́тасць, ‑і, ж.

Уласцівасць санавітага. Сакавітасць травы. Сакавітасць кармоў. // перан. Яркасць, каларытнасць (вобраза, мовы і пад.). Апавяданні Максіма Горкага зачароўвалі мяне якоюсьці адчувальнаю навізною і свежасцю, сакавітасцю і прыгажосцю мовы. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бана́льны, ‑ая, ‑ае.

Шаблонны, збіты, які страціў яркасць у сувязі з частым ужываннем. [Славіку] смешна стала, бо яго асабіста ўся кінагісторыя не ўсхвалявала ні на грам, не кранула ніводнай стрункі душы. Банальная драма. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыцьме́ць, ‑ее; зак.

Страціць сваю яркасць, бляск. Святло дрыготка пасунулася па небасхіле, прыцьмела і неяк раптоўна згасла. Быкаў. // перан. Адысці на задні план, прызабыцца. Доўгія гады вайны непрыкметна абступілі, прыцьмелі, быццам успамін. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зжу́хнуць, ‑не; зак.

Страціць яркасць, пацямнець, стаць жухлым (пра колеры, фарбы). // Страціць свежасць, пасохнуць (пра лісце, траву). Травы няма: тая, што сям-там узрасла — ..зжухла і зжоўкла. Яно і не дзіва — лета было сухое. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)