Verbum

пратэжэ́, нескл., м. і ж., каго або чый (кніжн.).

Асоба, якая карыстаецца чыёй-н. пратэкцыяй.

Гэты юнак — ваш п.

дваццацігадо́вы, -ая, -ае.

1. гл. дваццацігоддзе.

2. Які праіснаваў дваццаць гадоў або мае такі ўзрост.

Дваццацігадовая служба.

Д. юнак.

дзяцю́к, дзецюка́, мн. дзецюкі́, дзецюко́ў, м. (разм.).

Юнак, дарослы хлопец; яшчэ нежанаты малады чалавек.

Стаяў плячысты д. з гармонікам.

падга́лісты, -ая, -ае.

1. 3 доўгімі нагамі, цыбаты.

П. юнак.

2. Высокі, тонкі (пра дрэвы, расліны).

Падгалістая хвоя.

|| наз. падга́лістасць, -і, ж.

цнатлі́вы, -ая, -ае.

1. Які зберагае, захоўвае высокую мараль і чысціню чалавечых адносін.

Ц. юнак.

2. Які не страціў нявіннасці.

|| наз. цнатлі́васць, -і, ж.

недасве́дчаны, -ая, -ае.

1. Які не мае належных ведаў аб чым-н.

Н. юнак.

2. Нявопытны ў чым-н., непракгыкаваны.

|| наз. недасве́дчанасць, -і, ж.

юніёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спартсмен-юнак, удзельнік спаборніцтваў у сваёй узроставай групе.

Спартакіяда юніёраў.

|| ж. юніёрка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

|| прым. юніёрскі, -ая, -ае.