і́лькавы зоол. и́льковый;

~вае фу́тра — и́льковая шу́ба

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тхаро́вы хорько́вый, хорёвый;

~вае фу́тра — хорько́вая шу́ба

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вавёркавы (из беличьего меха) бе́личий;

~вае фу́тра — бе́личья шу́ба

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бе́личий вавёркавы, вавёрчын;

бе́личья шу́ба вавёркавае фу́тра;

бе́личье гнездо́ вавёрчына гняздо́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бе́лчын бе́личий;

~на фу́тра — бе́личья шу́ба;

~на гняздо́ — бе́личье гнездо́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даха́, ‑і́, ДМ дасе́; мн. до́хі (з ліч. 2, 3, 4 дахі́), дох; ж.

Шуба з футравымі верхам і падкладкай. [Верка Кахановіч] была апранутая ў новую яркага колеру даху, у шапачцы з таго самага футра. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Павалочка ’кажух, пакрыты сукном, шуба’ (Бяльк., Сцяшк. Сл.). Рус. арх., наўг., перм. поволока ’верх, пакрышка кажуха’, цвяр. поволбчня, поволбчная шуба ’жаночы кажух, які пакрыты халстом’. Ад павалачыць < валачыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мех​I м. фу́тра, -ра ср., собир. фу́тры, -раў;

на меху́ падбі́ты фу́трам;

шу́ба на меху́ фу́тра;

торго́вля мехом га́ндаль фу́трам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вуне́ ’вунь’ (лельч., Куч.), ву́нека ’тс’ (Мат. Гом.). Да вунь, адносна суфіксацыі гл. Шуба, Прыслоўе, 62, 64.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Анічу́ць ’ні ў якай меры’, з прыслоўя чуць пры дапамозе прыстаўкі ні і ўзмацняльнай часціцы а (Шуба, Прыслоўе, 182).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)