шу́ба, -ы, мн. -ы, шуб, ж.

1. Зімовае верхняе адзенне з футра.

Лісіная ш.

2. Поўсцевае покрыва некаторых жывёл.

Ш. вавёркі.

|| прым. шу́бны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шу́ба

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. шу́ба шу́бы
Р. шу́бы шу́б
Д. шу́бе шу́бам
В. шу́бу шу́бы
Т. шу́бай
шу́баю		 шу́бамі
М. шу́бе шу́бах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шу́ба ж. шу́ба

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шу́ба ж. фу́тра, -ра ср.; (тулуп) кажу́х, -ха́ м.;

овчи́нная шу́ба кажу́х.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шу́ба, ‑ы, ж.

1. Зімовае верхняе адзенне на падкладцы з футра. [Клопікаў:] — Хапіліся сталовага серабра — а таго след прастыў, не дашукаліся і прадвадзіцельскай шубы... Лынькоў.

2. Поўсцевае покрыва некаторых жывёл. А як сонца зірне, Я [вавёрка] скачу па сасне. Цёпла ў шубе маёй І суровай зімой. Журба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Шуба 1/104

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

шу́ба ж. разм. гл. футра

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шуба

Том: 37, старонка: 207.

img/37/37-207_1047_Шуба.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

шу́ба Дзірваністы пласт на дрыгве; плаў (Слаўг.).

□ ур. Шу́біна каля в. Шарсцін Ветк.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Шуба Л. 1, 9/595

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)