шу́ба, -ы, мн. -ы, шуб, ж.

1. Зімовае верхняе адзенне з футра.

Лісіная ш.

2. Поўсцевае покрыва некаторых жывёл.

Ш. вавёркі.

|| прым. шу́бны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шу́ба

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. шу́ба шу́бы
Р. шу́бы шу́б
Д. шу́бе шу́бам
В. шу́бу шу́бы
Т. шу́бай
шу́баю		 шу́бамі
М. шу́бе шу́бах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шу́ба ж. шу́ба

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шу́ба ж. фу́тра, -ра ср.; (тулуп) кажу́х, -ха́ м.;

овчи́нная шу́ба кажу́х.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шу́ба, ‑ы, ж.

1. Зімовае верхняе адзенне на падкладцы з футра. [Клопікаў:] — Хапіліся сталовага серабра — а таго след прастыў, не дашукаліся і прадвадзіцельскай шубы... Лынькоў.

2. Поўсцевае покрыва некаторых жывёл. А як сонца зірне, Я [вавёрка] скачу па сасне. Цёпла ў шубе маёй І суровай зімой. Журба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шу́ба ж разм гл футра

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шуба

Том: 37, старонка: 207.

img/37/37-207_1047_Шуба.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

шу́ба Дзірваністы пласт на дрыгве; плаў (Слаўг.).

□ ур. Шу́біна каля в. Шарсцін Ветк.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Шуба Аляксей Іванавіч

т. 17, с. 479

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Шуба Павел Паўлавіч

т. 17, с. 479

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)