каракульча́, ‑ы, ж.

Шкурка неданошаных ягнят каракульскіх авечак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарбага́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адпосіны да тарбагана. Тарбаганавая шкурка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хамя́чы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да хамяка, належыць хамяку. Хамячыя сляды. Хамячая шкурка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сму́шак, ‑шка, м.

Шкурка, знятая з нованароджанага ягняці, а таксама футра са шкурай такога ягняці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́паратак, ‑тка, м.

Неданошанае дзіцяня жывёлы, выпаратае з жывата мёртвай самкі. Авечы выпаратак. // Шкурка такога дзіцяняці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ску́нсавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да скунса. Скунсавая шкурка. // Зроблены з футра скунса. Скунсавы каўнер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

но́ркавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да норкі ​2. Норкавая шкурка. // Зроблены з футра норкі. Норкавая шуба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крато́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да крата, належыць яму. Кратовая шкурка. // Зроблены са шкурак крата. Кратовае футра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кара́куль, ‑ю, м.

Шкурка ягнят каракульскіх авечак з кароткай пакручастай шэрсцю шэрага або чорнага колеру. Чорны каракуль. Каўнер з шэрага каракулю. □ [Сачыўка] быў ужо ў зімовым паліто з чорным каракулем. Ермаловіч.

[Ад геагр. назвы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Нага́та ’старажытная грашовая адзінка’ (Рабцэвіч), параўн. ст.-бел. у Летапісе Аўрамкі XV ст.: по двѣ нагатѣ (Карскі 2-3, 106), ст.-рус. ногата. Выводзяць з кыпч. тур. nakt ’наяўныя грошы’, крым.-тат. naxt ад араб. naḳd ’дробныя грошы’; аднак не выключана і мясцовае ўтварэнне ад мяркуемага *нагата ’сабаліная шкурка з чатырма нагамі’ вытворнага ад нага́, параўн. бел. нога́ты ’з доўгімі нагамі’ (ТС), што характэрна для ўсх.-слав. назваў грошай; гл. Кіпарскі, ВЯ, 1956, № 5, 135; Фасмер, 3, 79.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)