чачо́тка³, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Від бярозы з прыгожай узорнай драўнінай на разрэзе; карэльская бяроза.

|| прым. чачо́ткавы, -ая, -ае.

Чачоткавая шкатулка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нэсэсэ́р, ‑а, м.

Шкатулка, чамаданчык з наборам прылад для шыцця, туалету і пад.

[Фр. nécessaire — неабходны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскле́іцца сов., прям., перен. раскле́иться;

шкату́лка ~ле́ілася — шкату́лка раскле́илась;

спра́ва ~ле́ілася — де́ло раскле́илось;

ён зусі́м ~ле́іўся — он совсе́м раскле́ился

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

інкруста́цыя ж.

1. в разн. знач. инкруста́ция;

займа́цца ~цыяй — занима́ться инкруста́цией (инкрусти́рованием);

2. (узоры) инкруста́ция;

шкату́лка з ~цыяй — шкату́лка с инкруста́цией

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

я́шма, -ы, ж.

Горная асадкавая парода чырвонага, зялёнага або шэрага колеру, якая складаецца з дробных зерняў кварцу і халцэдону (выкарыстоўваецца як дэкаратыўны камень і для вырабу мастацкіх рэчаў).

Шкатулка з яшмы.

|| прым. я́шмавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скры́начка ж., уменьш.-ласк. коро́бочка; я́щичек м.; шкату́лка, ла́рчик м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

малахі́тавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да малахіту. Малахітавае радовішча. // Зроблены з малахіту. Малахітавая шкатулка. Малахітавае шкло.

2. Колеру малахіту. Малахітавае плацце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інкрустава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад інкруставаць.

2. у знач. прым. Які мае інкрустацыю; з інкрустацыяй. Інкруставаная табакерка. Інкруставаная шкатулка. Інкруставаны срэбрам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ларе́ц м. куфэ́рак, -рка м.; скры́начка, -кі ж.; шкату́лка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ра́кавінны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да ракавіны; зроблены з ракавіны (ракавін). Ракавінны вапняк. Ракавінная шкатулка.

2. Які мае ракавіну (у 1 знач.). Ракавінныя амёбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)