шкату́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Невялікая скрыначка з вечкам для захоўвання дробных рэчаў.

○

Музычная шкатулка — механічны завадны музычны інструмент у выглядзе скрыначкі, з якой гучыць якая-н. мелодыя.

|| прым. шкату́лачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шкату́лка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. шкату́лка шкату́лкі
Р. шкату́лкі шкату́лак
Д. шкату́лцы шкату́лкам
В. шкату́лку шкату́лкі
Т. шкату́лкай
шкату́лкаю		 шкату́лкамі
М. шкату́лцы шкату́лках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шкату́лка ж. шкату́лка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шкату́лка шкату́лка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шкату́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Невялікая скрыначка з вечкам для захоўвання дробных, звычайна каштоўных рэчаў. Пачалі работнікі капаць і выкапалі панскую шкатулку з грашыма. Якімовіч.

[Ад польск. szkatuła.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шкату́лка ж. Schmúckkästchen n -s, -, Schatúlle f -, -n;

музы́чная шкату́лка Spíeldose f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шкату́лка

(польск. szkatułka, ад іт. scatola)

скрыначка з вечкам для дробных, звычайна каштоўных рэчаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шкатулка

Том: 37, старонка: 124.

img/37/37-124_0697_Шкатулка.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Музычная шкатулка 7/310

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

чачо́ткавы (из) каре́льской берёзы;

~вая шкату́лка — шкату́лка (из) каре́льской берёзы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)