вы́паўзак, ‑зка, м.

Вялікі чарвяк, адзін з відаў дажджавога чарвяка. Выпаўзак — гэта чарвяк-гігант, блізкі сваяк дажджавому. Матрунёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

валасе́нь, -сня́, мн. -сні́, -снёў, м.

1. Паразітычны вадзяны чарвяк, падобны на волас.

2. Хвароба скуры ног у чалавека і жывёлы ў выглядзе язваў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дажджавы́ дождево́й;

○ д. чарвя́к — зоол. дождево́й червь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цэ́пень, ‑я, м.

Стужачны чарвяк; саліцёр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шелкови́чный шаўко́ўнічны;

шелкови́чный червь шаўко́ўнічны чарвя́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цэсто́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Істужкавы чарвяк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гліст, -а́, М -сце́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Чарвяк, які паразітуе ў арганізме чалавека або жывёлы.

2. Пра худога чалавека (груб., разм.).

|| прым. глі́сны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

подли́стник м., разг. (дождевой червь) дажджавы́ чарвя́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скрэ́бень, ‑я, м.

Чарвяк, які паразітуе ў кішэчніку пазваночных жывёлін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шаўкаві́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да шаўкоўніцы (шаўкавіцы). Шаўкавічныя плантацыі.

2. Які мае адносіны да шоўку (у 1 знач.), звязаны з яго вырабам. Шаўкавічны кокан.

•••

Шаўкавічны чарвяк гл. чарвяк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)