цыро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, мн. -і, -ро́вак, ж.

1. гл. цыраваць.

2. Ніткі, якімі цыруюць.

Баваўняная ц.

3. Зацыраванае месца.

Атрымалася прыгожая ц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цырава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. цыраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

працырава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што і без дап.

Цыраваць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перешто́пывать несов.

1. (всё, многое) цырава́ць;

2. (заново) перацыро́ўваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цырава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад цыраваць.

2. у знач. прым. Залатаны цыраваннем. Цыраваныя панчохі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пераштупува́ць, в.-дзв. піраішпупувсіць ’перастрачыць шво’ (Сл. ПЗБ) — з ням. stopfen ’цыраваць’ (тамсама, 3, 521).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Мытлява́ць ’цыраваць’ (свісл., Сцяшк. Сл.). З польск. metlować ’блытаць, перашкаджаць, рабіць замяшанне’, люблінск. mytlač śe ’заікацца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прышто́піць ’прыфастрыгаваць’ (талач., Шатал.). Укр. приштапува́ти ’тс’, рус. дыял. пришто́пать ’прышыць’. Да штапаваць (гл.) ’абкідваць’, магчыма, пад уплывам рус. што́пать ’цыраваць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

цыро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; Р мн. ‑ровак; ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. цыраваць.

2. Разм. Спецыяльныя ніткі для цыравання.

3. Разм. Зацыраванае месца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пацырава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

1. Зацыраваць усё, многае. [Марына Паўлаўна:] — Прыбяжыш, як непрытомная, і за мыццё бялізны або падлогі возьмешся. А то пазашываць, пацыраваць, выпрасаваць трэба. Васілевіч.

2. і без дап. Цыраваць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)