асве́тніцка-хрысція́нскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
асве́тніцка-хрысція́нскі |
асве́тніцка-хрысція́нская |
асве́тніцка-хрысція́нскае |
асве́тніцка-хрысція́нскія |
| Р. |
асве́тніцка-хрысція́нскага |
асве́тніцка-хрысція́нскай
асве́тніцка-хрысція́нскае |
асве́тніцка-хрысція́нскага |
асве́тніцка-хрысція́нскіх |
| Д. |
асве́тніцка-хрысція́нскаму |
асве́тніцка-хрысція́нскай |
асве́тніцка-хрысція́нскаму |
асве́тніцка-хрысція́нскім |
| В. |
асве́тніцка-хрысція́нскі (неадуш.)
асве́тніцка-хрысція́нскага (адуш.) |
асве́тніцка-хрысція́нскую |
асве́тніцка-хрысція́нскае |
асве́тніцка-хрысція́нскія (неадуш.)
асве́тніцка-хрысція́нскіх (адуш.) |
| Т. |
асве́тніцка-хрысція́нскім |
асве́тніцка-хрысція́нскай
асве́тніцка-хрысція́нскаю |
асве́тніцка-хрысція́нскім |
асве́тніцка-хрысція́нскімі |
| М. |
асве́тніцка-хрысція́нскім |
асве́тніцка-хрысція́нскай |
асве́тніцка-хрысція́нскім |
асве́тніцка-хрысція́нскіх |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
правасла́ўна-хрысція́нскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
правасла́ўна-хрысція́нскі |
правасла́ўна-хрысція́нская |
правасла́ўна-хрысція́нскае |
правасла́ўна-хрысція́нскія |
| Р. |
правасла́ўна-хрысція́нскага |
правасла́ўна-хрысція́нскай
правасла́ўна-хрысція́нскае |
правасла́ўна-хрысція́нскага |
правасла́ўна-хрысція́нскіх |
| Д. |
правасла́ўна-хрысція́нскаму |
правасла́ўна-хрысція́нскай |
правасла́ўна-хрысція́нскаму |
правасла́ўна-хрысція́нскім |
| В. |
правасла́ўна-хрысція́нскі (неадуш.)
правасла́ўна-хрысція́нскага (адуш.) |
правасла́ўна-хрысція́нскую |
правасла́ўна-хрысція́нскае |
правасла́ўна-хрысція́нскія (неадуш.)
правасла́ўна-хрысція́нскіх (адуш.) |
| Т. |
правасла́ўна-хрысція́нскім |
правасла́ўна-хрысція́нскай
правасла́ўна-хрысція́нскаю |
правасла́ўна-хрысція́нскім |
правасла́ўна-хрысція́нскімі |
| М. |
правасла́ўна-хрысція́нскім |
правасла́ўна-хрысція́нскай |
правасла́ўна-хрысція́нскім |
правасла́ўна-хрысція́нскіх |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Трыёдзь ‘хрысціянская богаслужэбная кніга, у якой змешчаны трохпесенныя каноны’ (ТСБМ), ст.-бел. треодь, триодь (1494 г., ГСБМ), стараж.-рус. триодь (з 1200 г.). З с.-грэч. τριώδιον ‘тры песні’ (Фасмер, 4, 103).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
э́ра, -ы, мн. э́ры, эр, ж.
1. Сістэма летазлічэння, якая вядзе свой пачатак ад пэўнага моманту.
Хрысціянская, або новая, наша, э. пачынаецца з даты нараджэння Ісуса Хрыста.
2. Вялікі гістарычны перыяд, які карэнным чынам адрозніваецца ад папярэдняга.
Э. касманаўтыкі.
3. Самы вялікі храналагічны падзел, значны этап у геалагічнай гісторыі Зямлі (спец.).
Палеазойская э.
Мезазойская э.
Кайназойская э.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
хрысція́нскі, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да хрысціянства. Хрысціянская вера. Хрысціянская царква. □ Хрысціянскаму псеўдагуманізму.. Горкі проціставіў рэвалюцыйны гуманізм, непакорлівасць і непрымірымасць у барацьбе за вызваленне чалавека і чалавецтва. Івашын. // Які прызнае хрысціянскае веравызнанне. Хрысціянскі народ. // Які прапаведуе хрысціянства. Хрысціянскія місіянеры.
2. Які мае адносіны да хрысціяніна, належыць яму. Засыпалі.. [труны], і на беразе Віліі вырас курган. На ім, зверху, царкоўныя ўлады паставілі крыж з распяццем. Як-ніяк — хрысціянскі прах ляжыць пад курганам. Арабей. // Уласцівы хрысціяніну. З хрысціянскаю пакорлівасцю.. [Ціт] гатоў быў цяпер памаліцца за бязбожнікаў. Колас. // Які адбываецца ў адпаведнасці з абрадамі хрысціянства. [Рыгоравіч:] — Пахаваем з пашанай па нашым хрысціянскім звычаі. Няхай. // Разм. Праваслаўны, простанародны. Зірнуў дзед, напнуў лейцы, .. пачаў ціханька тпрукаць, але дзе ты згаворышся з гэтай [жывёлай], якая не разумее хрысціянскай каманды. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пако́ра, ‑ы, ж.
1. Поўнае падпарадкаванне, пакорнасць. [Мамка:] — Усё аддам за яго. Ніколі не буду з ім оісорсткая. Хай пакора, хай нават рабства. Караткевіч. Маці мела вялікі ўплыў на дачку, выхаваную ў сляпой пакоры царкве і матчынай волі. Лынькоў.
2. Паслушэнства, пакорлівае прыняцце лёсу. Чалавек у пакоры схіліў галаву на правае плячо і падвёў вочы пад лоб. Пестрак. Не хрысціянская пакора і слухмянасць, а воля да жыцця і барацьбы кіруюць чалавекам. Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сою́зI м.
1. (объединение нескольких государств в одно целое) саю́з, -за м.;
Сове́тский Сою́з ист. Саве́цкі Саю́з;
дипломати́ческий сою́з дыпламаты́чны саю́з;
2. (организация) саю́з, -за м., злу́чнасць, -ці ж.;
христиа́нский сою́з респу́блики хрысція́нскі саю́з (хрысція́нская злу́чнасць) рэспу́блікі;
Всесою́зный Ле́нинский Коммунисти́ческий Сою́з Молодёжи ист. Усесаю́зны Ле́нінскі Камуністы́чны Саю́з Мо́ладзі;
профессиона́льный сою́з прафесіяна́льны (прафесі́йны) саю́з;
3. (единение) саю́з, -за м.;
сою́з рабо́чего кла́сса и трудя́щихся масс крестья́нства ист. саю́з рабо́чага кла́са і працо́ўных мас сяля́нства;
4. (дружественное соглашение) саю́з, -за м.;
в сою́зе с ке́м-л. у саю́зе з кім-не́будзь.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)