узрыўны́, -а́я, -о́е.

Які служыць для ўзрывання, узрыву (у 1 і 2 знач.); які з’яўляецца вынікам узрыву.

Узрыўныя работы.

Узрыўная хваля.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

радыёхва́ля, -і, мн. -і, -ва́ль, ж.

Электрамагнітная хваля, якая выкарыстоўваецца для перадачы сігналаў на адлегласць без правадоў.

|| прым. радыёхва́левы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ультракоро́ткий ультракаро́ткі;

ультракоро́ткая волна́ ультракаро́ткая хва́ля.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прылі́ўны прили́вный;

~ная хва́ля — прили́вная волна́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выбухо́вы, -ая, -ае.

Які мае дачыненне да выбуху (у 1 знач.), з’яўляецца вынікам выбуху або здольны ўтварыць выбух ці здольны ўзрывацца.

Выбуховая хваля.

Выбуховыя рэчывы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хвале... (а таксама хваля...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «хваля», напрыклад: хвалепадобны, хвалярэз і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэ́ха, -а, н.

1. Адбіццё гуку ад прадметаў; водгук.

Лясное р.

Р. мінулых падзей (перан.: водгалас).

2. Электрамагнітная хваля, адбітая ад якой-н. перашкоды і прынятая спецыяльным прыборам (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

се́йша, ‑ы, ж.

Стаячая хваля ў водных басейнах.

[Фр. seiche.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ме́сцам, прысл.

Тое, што і месцамі. Месцам хваля стогнам рыкне. Цётка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераплю́хнуцца, ‑нецца; зак.

Разм. Плюхнуўшыся, пераліцца цераз што‑н. Хваля пераплюхнулася цераз борт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)