рыбапрамысло́васць, ‑і, ж.

Галіна харчовай прамысловасць якая займаецца здабычай, апрацоўкай рыбы, ракападобных і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тушо́нка ‘кансерваванае тушанае мяса’ (ТСБМ). Запазычана з рус. тушёнка ‘тс’ — шырокавядомай назвы кансерваў амерыканкай харчовай дапамогі часоў Другой сусветнай вайны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

холадакамбіна́т, ‑а, М ‑наце, м.

Прадпрыемства харчовай прамысловасці з халадзільнымі ўстаноўкамі для загатоўкі свежамарожаных прадуктаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кумары́н, ‑у, м.

Пахучае рэчыва баркуну і некаторых траў (скарыстоўваецца ў парфумерыі, у харчовай прамысловасці і інш.).

[Фр. coumarine.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фрукто́за, ‑ы, ж.

Вуглявод, які маецца ў пладах, мёдзе і пад., выкарыстоўваецца ў харчовай прамысловасці і медыцыне.

[Ад лац. fructus — плод.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чуфа́, ‑ы, ж.

Адна- або шматгадовая травяністая расліна сямейства асаковых, клубні якой ужываюцца ў харчовай і кандытарскай прамысловасць земляны міндаль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шклата́ра, ‑ы, ж.

Бутэлькі, слоікі і іншы шкляны посуд, які выкарыстоўваецца для разлівання вадкіх прадуктаў у харчовай прамысловасць шкляная тара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

со́я, ‑і, ж.

Травяністая расліна сямейства бабовых, зерне якой выкарыстоўваецца ў харчовай прамысловасці (для атрымання алею, мукі і пад.) і ў тэхніцы.

[Япон.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ксілі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Рэчыва ў выглядзе бясколерных крышталяў салодкага смаку, якое выкарыстоўваецца ў харчовай прамысловасці замест цукру для хворых дыябетам. Цукеркі на ксіліце.

[Ад грэч. xylon — дрэва.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хлары́ды, ‑аў; адз. хларыд, ‑у, М ‑дзе, м.

1. Злучэнне хлору з усімі металамі і неметаламі, акрамя кіслароду і фтору. Хларыды азоту.

2. Мінералы, солі салянай кіслаты, шырока выкарыстоўваюцца ў хімічнай і харчовай прамысловасці.

[Лац. chloridum.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)