фізі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. фізі́чны фізі́чная фізі́чнае фізі́чныя
Р. фізі́чнага фізі́чнай
фізі́чнае		 фізі́чнага фізі́чных
Д. фізі́чнаму фізі́чнай фізі́чнаму фізі́чным
В. фізі́чны (неадуш.)
фізі́чнага (адуш.)		 фізі́чную фізі́чнае фізі́чныя (неадуш.)
фізі́чных (адуш.)
Т. фізі́чным фізі́чнай
фізі́чнаю		 фізі́чным фізі́чнымі
М. фізі́чным фізі́чнай фізі́чным фізі́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэа́ктар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Апарат або ўстаноўка, у якой адбываецца фізічная (ядзерная) або хімічная рэакцыя.

Ядзерны р.

Хімічны р.

|| прым. рэа́ктарны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

физзаря́дка (физи́ческая заря́дка) спорт. фіззара́дка, -кі ж. (фізі́чная зара́дка).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

геагра́фія, -і, ж.

Комплекс навук, якія вывучаюць паверхню Зямлі з яе прыроднымі ўмовамі, насельніцтва, эканамічныя рэсурсы і матэрыяльную вытворчасць.

Фізічная г.

Эканамічная г.

|| прым. геаграфі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

физкульту́ра (физи́ческая культу́ра) фізкульту́ра, -ры ж., мн. нет (фізі́чная культу́ра);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

землязна́ўства, ‑а, н.

Галіна фізічнай геаграфіі, якая вывучае агульныя фізіка-геаграфічныя заканамернасці Зямлі; агульная фізічная геаграфія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радыяцы́йна-фізі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. радыяцы́йна-фізі́чны радыяцы́йна-фізі́чная радыяцы́йна-фізі́чнае радыяцы́йна-фізі́чныя
Р. радыяцы́йна-фізі́чнага радыяцы́йна-фізі́чнай
радыяцы́йна-фізі́чнае		 радыяцы́йна-фізі́чнага радыяцы́йна-фізі́чных
Д. радыяцы́йна-фізі́чнаму радыяцы́йна-фізі́чнай радыяцы́йна-фізі́чнаму радыяцы́йна-фізі́чным
В. радыяцы́йна-фізі́чны радыяцы́йна-фізі́чную радыяцы́йна-фізі́чнае радыяцы́йна-фізі́чныя
Т. радыяцы́йна-фізі́чным радыяцы́йна-фізі́чнай
радыяцы́йна-фізі́чнаю		 радыяцы́йна-фізі́чным радыяцы́йна-фізі́чнымі
М. радыяцы́йна-фізі́чным радыяцы́йна-фізі́чнай радыяцы́йна-фізі́чным радыяцы́йна-фізі́чных

Крыніцы: sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

асве́тленасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць асветленага.

2. Фізічная велічыня, роўная адносіне патоку святла да плошчы паверхні, на якую ён падае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыцяжэ́нне, ‑я, н.

Фізічная з’ява, якая заключаецца ў тым, што адно цела імкнецца наблізіцца да другога. Магнітнае прыцяжэнне. Узаемнае прыцяжэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фіззара́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Фізічная зарадка. Раніцой, перад пачаткам работы, арцельшчыкі ахвотна праводзілі фіззарадку. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)