Verbum

анлайнавы слоўнік

га́ма-фу́нкцыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дэ́льта-фу́нкцыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.	мн.
Н.	дэ́льта-фу́нкцыя	дэ́льта-фу́нкцыі
Р.	дэ́льта-фу́нкцыі	дэ́льта-фу́нкцый
Д.	дэ́льта-фу́нкцыі	дэ́льта-фу́нкцыям
В.	дэ́льта-фу́нкцыю	дэ́льта-фу́нкцыі
Т.	дэ́льта-фу́нкцыяй дэ́льта-фу́нкцыяю	дэ́льта-фу́нкцыямі
М.	дэ́льта-фу́нкцыі	дэ́льта-фу́нкцыях

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

га́ма-фу́нкцыя ж., муз. га́мма-фу́нкция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэ́льта-фу́нкцыя ж., мат., физ. де́льта-фу́нкция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

называ́льны, -ая, -ае (спец.).

Які мае адносіны да называння.

Называльная функцыя слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ката́нгенс, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Трыганаметрычная функцыя, роўная адносінам косінуса да сінуса.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

недастатко́васць, -і, ж.

1. гл. недастатковы.

2. Недастатковая функцыя якога-н. фізіялагічнага органа (спец.).

Сардэчная н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

та́нгенс, -а, мн. -ы, -аў, м.

Трыганаметрычная функцыя, роўная адносінам сінуса дадзенага вугла да косінуса дадзенага вугла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фу́нкция в разн. знач. фу́нкцыя, -цыі ж.;

служе́бные фу́нкции службо́выя фу́нкцыі;

произво́дная фу́нкция мат. вытво́рная фу́нкцыя;

фу́нкция щитови́дной железы́ биол. фу́нкцыя шчытападо́бнай зало́зы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прызначэ́нне, -я, н.

1. Роля, функцыя каго-, чаго-н.

Спецыяльнае п.

Група асобага прызначэння.

2. Рашэнне аб залічэнні на пасаду, якую-н. работу, а таксама дакумент з такім рашэннем.

Атрымаць п. на работу.

3. Асноўная функцыя чаго-н., прызначанасць для чаго-н.

Скарыстаць па прызначэнні.

П. інструментаў.

Перадаць па прызначэнні (куды належыць).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)