Verbum

анлайнавы слоўнік

усе́кчы

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

усяка́ць несов. усека́ть; обруба́ть; подруба́ть; см. усячы́ ¹

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усячэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. усячы.

2. У граматыцы, літаратуразнаўстве — скарачэнне слова або верша ў канцы, а таксама само слова або верш з такім скарачэннем. Дактыль з усячэннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усе́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад усячы, усекчы.

2. у знач. прым. Спец. Такі, верхняя частка якога адсечана плоскасцю, паралельная да асновы. Усечаны конус.

3. у знач. прым. У граматыцы і літаратуразнаўстве — з усячэннем (у 2 знач.). Усечаная абрэвіятура. Усечаны верш. Усечаны дактыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подруби́ть^I сов.

1. (подсечь) падсячы́, мног. пападсяка́ць;

2. (укоротить) усячы́, мног. паўсяка́ць;

3. (о срубе) падрубі́ць;

4. (прибавить рубкой) разг. падсячы́;

5. горн. падрубі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)