падрысо́рнік, ‑а, м.
Спец. Планка, у якой умацаваны рысоры.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
упро́ченный умацава́ны, мног. паўмацо́ўваны, замацава́ны, мног. пазамацо́ўваны; усталява́ны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
та́бар, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Група цыганскіх сем’яў, якія качуюць разам, а таксама іх стан, абоз.
2. Умацаваны лагер казакоў з абозам (гіст.).
|| прым. та́барны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
креплённый прич. мацава́ны, умацава́ны, замацава́ны, змацава́ны; см. крепи́ть 1;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
асадзі́ць³, асаджу́, аса́дзіш, аса́дзіць; аса́джаны; зак.
1. што. Акружыць умацаваны пункт войскам.
А. крэпасць.
А. горад.
2. перан., каго-што. Прыстаць з просьбамі; абступіць, дамагаючыся чаго-н. (разм.).
|| незак. аса́джваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
скі́віца, -ы, мн. -ы, -віц, ж.
1. Кожная з дзвюх костак твару, у якіх умацаваны зубы.
Верхняя с.
Ніжняя с.
2. Пласцінка са штучнымі зубамі, зубны пратэз.
Устаўная с.
|| прым. скі́вічны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
па́рус, -а, мн. -ы́, -о́ў, м.
Умацаваны на мачце вялікі кавалак моцнай тканіны, якая надзімаецца ветрам і прыводзіць у рух судна.
Ісці на ўсіх парусах.
Падняць парусы (паставіць і разгарнуць парусы на судне).
|| прым. па́русны, -ая, -ае.
П. спорт.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
набярэ́жны, -ая, -ае.
1. Размешчаны на беразе, каля берага.
Н. бульвар.
2. у знач. наз. набярэ́жная, -ай, мн. -ыя, -ых, ж. Бераг, умацаваны сцяной з граніту, каменю і інш., а таксама вуліца, якая ідзе ўздоўж такога берага.
Дом на набярэжнай.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
стаўны́, ‑ая, ‑ое.
Спец. Умацаваны на месцы, нерухомы (пра рыбалоўныя прылады). — А што, Дняпро для цябе толькі? — спытаў Кандрат .. Вось мы ўчора назнарок стаўную сетку ля трох вербаў паставілі. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
астро́г, ‑а, М ‑розе, м.
Уст.
1. Месца, дзе трымаюць зняволеных; турма. Сцяпан толькі пазалетась, калі прыйшлі таварышы, вярнуўся з панскага астрога, прычакаўшы, нарэшце, таго, за што пакутаваў. Брыль. [Гаруе:] — Мяне польскія жандары пасадзілі былі разам з табою [Галенай] у астрог. Чорны.
2. У старажытнасці — умацаваны горад, абнесены тынам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)