нагаці́ць, ‑гачу, ‑гаціш, ‑гаціць; зак.

1. чаго. Улажыць у грэблю, гаць вялікую колькасць чаго‑н.

2. што і чаго. Пакрыць грэбляй што‑н. ці вялікую колькасць чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расча́ць, разачну, разачнеш, разачне; разачнём, разачняце; зак.

Разм. Пачаць (рабіць што‑н.). Сустракаў я землякоў, казалі, што Ева расчала рубіць вясной вялікі дом, .. каб улажыць усе тыя лішнія грошы, якія яна атрымала сёлета за лён. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вложи́ть сов., в разн. знач. улажы́ць, мног. паўклада́ць, паўкла́дваць; (много чего-л. — ещё) укла́сці, мног. паўклада́ць, паўкла́дваць;

вложи́ть кни́гу в портфе́ль улажы́ць кні́гу ў партфе́ль;

мно́го сил и средств вложи́л он в э́то де́ло мно́га сі́лы і сро́дкаў улажы́ў (укла́ў) ён у гэ́ту спра́ву;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

натапта́ць, ‑тапчу, ‑топчаш, ‑топча; зак.

1. Набрудзіць мокрымі нагамі, наслядзіць. Натаптаць на падлозе.

2. што і чаго. Прытоптваючы або ўціскаючы, шчыльна злажыць, улажыць што‑н. Напакавалі мы.. [канюшынаю] стары сяннік. У палукашак туга натапталі сена. Так што [каню] на дзён тры, а то і чатыры хопіць. Якімовіч. У люльку Нупрэй зноў натаптаў тытуню. Зноў пыхкаў дымам. Гроднеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каза́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. казаць (у 1 знач.). [Унук] перабівае ціхую стройную плынь казання і слухання. Гарэцкі. // Размовы, гутарка. — Крычым мы таму, што казаць не ўмеем. Казанне наша мала дапамагае, дык мы крычым. Галавач.

2. Прамова рэлігійна-павучальнага характару; пропаведзь. У нядзелю ў царкве гарачае казанне казаў бацюшка. Скрыган. Некалькі вечароў прысвяціў ксёндз Пацейкоўскі, каб улажыць казанне на першае набажэнства. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уло́жаны

1. уло́женный, вы́ложенный;

2. уло́женный;

3. перен., разг. уло́женный;

4. вло́женный; засу́нутый, су́нутый;

5. перен. вло́женный;

1-5 см. улажы́ць2-6

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каро́на, -ы, мн. -ы, -ро́н, ж.

1. Галаўны ўбор манарха з каштоўнымі ўпрыгожаннямі, які з’яўляецца сімвалам улады манарха.

Царская к.

2. перан. Улада, першынство ў чым-н.

Барацьба за карону.

Барацьба за шахматную карону.

3. Тое, што і крона¹.

4. Светлы арэол вакол Сонца, бачны ў час сонечнага зацьмення (спец.).

Сонечная к.

5. у знач. прысл. каро́най. Вакол галавы (пра жаночую прычоску).

Улажыць касу каронай.

Карона з галавы не зваліцца (не спадзе) (разм.) — гонар не будзе закрануты, аўтарытэт не пацерпіць.

|| прым. каро́нны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

упакава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што і без дап.

Улажыць, злажыць рэчы ў якую‑н. тару; спакаваць. Кожны хоча даць сваю параду: як і што лепш упакаваць, што пакласці на дно, а што зверху, каб не пацерлася. Шыловіч. — Як добра, што ты нідзе не затрымалася, — сустрэла Кацю Аўдоцця Сямёнаўна. Яна старанна забівала скрынку цвікамі. — Вось упакую і раскажу, што і да чаго. Гаўрылкін. // Умясціць поўнасцю што‑н. Усе.. рэчы я акуратна ўпакаваў у дарожную пляцёнку і ў поўдзень сеў на цягнік. Лупсякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уклада́ць I несов.

1. (спать) укла́дывать;

2. (класть внутрь чего-л.) вкла́дывать; засо́вывать, сова́ть;

3. перен. вкла́дывать;

1-3 см. улажы́ць1, 5, 6, укла́сці I 4

уклада́ць II несов. (пособие, книгу и т.п.) составля́ть; см. укла́сці II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запра́вить сов.

1. (вставить) уста́віць; (вложить) улажы́ць, укла́сці; (всунуть) усу́нуць, засу́нуць; (приделать) прыла́дзіць; (об одежде) увабра́ць;

2. (снарядить) нала́дзіць, прыла́дзіць; (приготовить) падрыхтава́ць; (горючим) запра́віць;

3. кул. запра́віць, закра́сіць; (сметаной, молоком) забялі́ць; (салом) засква́рыць; (жиром) затлу́сціць; (свиным, внутренним) затаўчы́; (мукой) падкалаці́ць; см. заправля́ть 1—3;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)