вы́шыць сов. вы́шить; (украсить что-л. вышивкой — ещё) расши́ть;

в. узор — вы́шить узо́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́шыць, -шыю, -шыеш, -шые; -шыты; зак., што.

1. Вышываннем зрабіць на чым-н. узор, малюнак, адлюстраванне і пад.

В. партрэт.

В. узор на рукаве.

2. Аздобіць вышыўкай (тканіну, скуру і пад.).

В. сукенку.

|| незак. вышыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. вышыва́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

узо́рыць

‘пакрываць што-небудзь узорамі’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. узо́ру узо́рым
2-я ас. узо́рыш узо́рыце
3-я ас. узо́рыць узо́раць
Прошлы час
м. узо́рыў узо́рылі
ж. узо́рыла
н. узо́рыла
Загадны лад
2-я ас. узо́р узо́рце
Дзеепрыслоўе
цяп. час узо́рачы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вітра́ж, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Узор са шкла рознага колеру (у вокнах, дзвярах).

|| прым. вітра́жны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

набіва́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (спец.).

Тканіна з набіўным узорам, а таксама сам узор.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

резно́й разны́;

резно́й узо́р разны́ ўзор.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обра́зчик

1. узо́р, -ру м.;

2. перен., разг. (пример) узо́р, -ру м., пры́клад, -ду м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́вязаць, -вяжу, -вяжаш, -вяжа; -вяжы; -вязаны; зак., што.

Сплесці пры дапамозе кручка, спіц.

В. узор.

|| незак. вывя́зваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паказны́, -а́я, -о́е.

1. Які паказваецца як узор.

Паказныя тавары.

Паказная стральба.

2. Разлічаны на знешняе ўражанне, прытворны.

Паказная сціпласць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

насе́чка, -і, ДМ -чцы, ж.

1. гл. насячы.

2. Зарубка, нарэзка, узор на металічнай (або іншай) паверхні.

Шабля з залатой насечкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)