урыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да уварваць, урваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адскубну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак., што і чаго.

1. Скубануўшы, аддзяліць, адарваць.

А. кудзелі.

2. перан. Уварваць, здабыць што-н. для сваёй асабістай карысці несумленным шляхам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уварва́ны прям., перен. у́рванный; см. уварва́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уварва́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад уварва́ць (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ува́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ува́рваць — увары́ць і ува́рвацца — увары́цца.

уварва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. урыва́цца — уварва́цца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ува́рка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. ува́рваць — уварыць.

2. Колькасць, аб’ём, на якія ўварылася што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зарва́ць, -рву́, -рве́ш, -рве́; -рвём, -рвяце́, -рву́ць; -рві́; -рва́ны; зак., што (разм.).

1. Тое, што і уварваць (у 1 знач.).

З. чужое.

2. Абарваць так, каб нельга было знайсці канца (пра нітку).

З. нітку ў матку.

◊

Каб табе зарвала (разм.) — каб ты анямеў.

|| незак. зарыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

куш​I сущ., разг. куш, род. ку́ша м.;

сорва́ть куш сарва́ць куш, уварва́ць, адхапі́ць ка́вал.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адскубну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., чаго.

Скубануўшы, адарваць. Адскубнуць воўны, ваты, сена. // перан. Уварваць, здабыць што‑н. для сваёй асабістай карысці несумленным шляхам. [Дзед:] — Кожны за сваё дрыжаў і наравіў яшчэ чужога адскубнуць. Шуцько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

урыва́ць несов.

1. прям., перен. урыва́ть;

2. разг. отнима́ть;

1, 2 см. уварва́ць 1, 3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)