ували́ть сов.

1. разг. завалі́ць;

2. мор. увалі́ць; см. ува́ливать​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ува́львацца ​1, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да уваліцца ​1.

2. Зал. да увальваць ​1 (гл. уваліць ​1 у 1–3 знач.).

ува́львацца ​2, ‑аецца; незак.

1. Незак. да уваліцца ​2.

2. Зал. да увальваць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

убу́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.

Разм.

1. У вялікай колькасці ўліць, усыпаць, укласці і пад. у што‑н.; уваліць. Ураджай павінен быць сёлета добрым .. Восенню, перад сяўбой механізатары сюды [пад азімыя] столькі гною ўбухалі. Шымук.

2. Неашчадна патраціць. Столькі грошай убухалі за мэблю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уката́ть сов.

1. (дорогу) уе́здзіць, аб’е́здзіць, абабі́ць, утрамбава́ць;

2. (войлок) звалі́ць, увалі́ць;

3. (замучить ездой) прост. зае́здзіць, заму́чыць яздо́й;

◊

уката́ли си́вку круты́е го́рки быў конь, ды з’е́здзіўся;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)