Verbum

табаку́р, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Той, хто курыць табаку, тытунь (у 2 знач.).

самаса́д, -у, М -дзе, м. (разм.).

Тытунь уласнага пасеву і дамашняй апрацоўкі.

Курыць с.

|| прым. самаса́дны, -ая, -ае.

ліставы́¹, -а́я, -о́е.

1. Які мае адносіны да ліста¹, у лістах.

Л. тытунь.

2. Пакрыты лісцем.

Л. лес.

маца́к, -а́ і -у́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

1. -а́. Здаровы, моцны чалавек.

2. -у́. Моцны тытунь, напітак і інш.

ню́хальшчык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Чалавек, які нюхае што-н. (тытунь, наркотыкі і пад.).

|| ж. ню́хальшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

дамаро́слы, -ая, -ае.

1. Вырашчаны дома, у сваёй гаспадарцы.

Д. тытунь.

2. перан. Пасрэдны, невысокай вартасці; які навучыўся чаму-н. саматугам.

Д. майстар.

пацяру́ха, -і, ДМ -ру́се, ж.

Пацёртае сена, салома, тытунь і пад., а таксама дробныя сыпкія рэшткі чаго-н.

Канюшынная п.

|| прым. пацяру́шны, -ая, -ае.

перасушы́ць, -ушу́, -у́шыш, -у́шыць; -у́шаны; зак., што.

1. Зрабіць вельмі сухім.

П. тытунь.

2. Высушыць усё, многае.

П. усю бялізну.

|| незак. перасу́шваць, -аю, -аеш, -ае.

расцерушы́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -цяру́шыцца; зак.

1. Расцерціся на дробныя часцінкі.

Тытунь расцерушыўся.

2. Рассыпацца пры перавозцы, пераносе.

Соль расцерушылася.

|| незак. расцяру́швацца, -аецца.