тарка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што або чым.
Тое, што і торкаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пато́ркваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што і без дап.
Разм. Торкаць час ад часу. Паторкваць за вяроўку. Рыба паторквае кручок.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
то́рканне ср.
1. толка́ние, ты́канье;
2. дёрганье;
3. клёв м.;
1-3 см. то́ркаць, то́ркнуць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пату́звацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
Час ад часу, злёгку тузацца. Плотка, нарэшце, заўважыла крошку. Белы паплавок ажыў і, старанна перадаючы гульню рыбы з прыпадай, пачаў патузвацца і торкаць носам у ваду... Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Та́ркаць ’крычаць (пра гусей)’: гусі таркаюць так: тыр‑тар (в.-дзв., Шатал.), та́ркаюць, тэ́ркаюць ’гагочуць (гусі)’ (паст., карэлку, стаўб., ЛА, 1). Гукапераймальнае, параўн. таркатаць, гл.
Тарка́ць ’соваць, торкаць’, ’штурхаць, будзіць’ (ТСБМ, Нас.), ’кляваць (пра рыбу)’ (мазыр., ГЧ), ’рухаць’ (Шпіл.), та́ркаць ’штурхаць’ (Сцяшк. Сл.), то́ркаць ’чапаць, кратаць’, ’кляваць’ (ТС), то́ркацца ’торкацца’ (Растарг.), торка́цца ’варушыцца, калывацца’ (ТС). Укр. торка́ти ’кратаць, кранаць, чапаць; закранаць’. Гл. торкаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пато́ркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Торкаць некаторы час; торкнуць некалькі разоў у што‑н. Асцярожная, нават і пашча, .. [плотка] спачатку паторкае крошку, нібы заігрываючы з рыбаком. Брыль. Паглядзела [Мілечка], паторкала пальчыкам у кольца валасоў на лбе. Пянкрат.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Расто́ркаць ’распіхаць, разварушыць, абудзіць, растармасіць’ (Нас., ТСБМ), ’раздаць пакрыху’ (Жд. 3). Да то́ркаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
суперме́н, ‑а, м.
1. Іран. Чалавек, упэўнены ў сваёй перавазе над іншымі.
2. Герой дэтэктываў, коміксаў, кінабаевікоў і пад., надзелены нязвыклымі якасцямі, якія робяць яго непераможным, чароўна-абаяльным. Лёгка насіць вусікі супермена І торкаць ножкамі па паркетах. Кірэенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ду́рстаць ’тузаць’ (Сл. паўн.-зах.). Запазычанне з літ. dùrstyti ’тыкаць, торкаць’ (гл. Сл. паўн.-зах.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)