таптану́ць

‘аднакратны дзеяслоў да таптаць’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. таптану́ таптанё́м
2-я ас. таптане́ш таптаняце́
3-я ас. таптане́ таптану́ць
Прошлы час
м. таптану́ў таптану́лі
ж. таптану́ла
н. таптану́ла
Загадны лад
2-я ас. таптані́ таптані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час таптану́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стапта́ць, стапчу́, сто́пчаш, сто́пча; стапчы́; стапта́ны; зак.

1. гл. таптаць.

2. што. Доўга носячы, знасіць або скрывіць на адзін бок (пра абутак).

С. боты.

|| незак. сто́птваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перета́птывать несов.

1. тапта́ць;

перета́птывать цветы́ тапта́ць кве́ткі;

2. разг. пераме́шваць, мясі́ць;

перета́птывать гли́ну пераме́шваць (мясі́ць) глі́ну;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

талачы́ць, -лачу́, -ло́чыш, -ло́чыць; незак. (разм.).

1. Выконваць якую-н. работу талакою (у 1 знач.).

2. што. Таптаць, мясіць (пасевы, траву).

Т. пасевы.

|| зак. сталачы́ць, -лачу́, -ло́чыш, -ло́чыць; -ло́чаны (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тапта́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. таптаць і таптацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

попира́ть несов.

1. (наступать на кого-, что-л.) высок. тапта́ць;

2. перен. тапта́ць; (грубо нарушать) (гру́ба) паруша́ць; (оказывать неуважение, оскорблять) зневажа́ць;

попира́ть чьи́-л. права́ тапта́ць (паруша́ць) чые́-не́будзь правы́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тапта́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад таптаць (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забараня́цца, ‑яецца; незак.

1. Не дазваляцца. Таптаць пасевы забараняецца.

2. Зал. да забараняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

траві́ць², траўлю́, тра́віш, тра́віць; тра́ўлены; незак., што.

Таптаць (лугі, палі), з’ядаць пасевы; рабіць патраву (у 1 знач.).

Т. пасевы.

◊

Козамі сена травіць (разм., неадабр.) — рабіць лішнія расходы, разбазарваць дабро.

|| зак. патраві́ць, -траўлю́, -тра́віш, -тра́віць; -тра́ўлены і страві́ць, страўлю́, стра́віш, стра́віць; стра́ўлены.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тапта́нне ср.

1. топта́ние; см. тапта́ць 1;

тапта́цца — 1;

2. перен. топта́ние; попира́ние;

3. ута́птывание; навива́ние;

4. разг. хожде́ние;

2-4 см. тапта́ць 3, 4, 6

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)