затапта́ць, -тапчу́, -то́пчаш, -то́пча; -тапчы́; -тапта́ны; зак.

1. што. Топчучы, зараўняць або ўціснуць што-н., прыціснуць.

З. сляды.

З. сцізорык у зямлю.

З. каго-н. у гразь (перан.: зняславіць, ачарніць; разм.).

2. каго (што). Топчучы, задушыць, забіць.

Конь затаптаў шчаня.

3. што. Забрудзіць слядамі (разм.).

З. падлогу.

|| незак. зато́птваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мя́тый

1. мя́ты; каме́чаны; памя́ты; пакаме́чаны;

мя́тый пар техн. мя́тая па́ра;

2. (раздавленный) ці́сканы, ду́шаны; цёрты, то́ўчаны; паці́снуты, паду́шаны;

3. (замешенный) ме́шаны;

4. (растоптанный) тапта́ны; патапта́ны;

5. (о льне, пеньке) цёрты; мя́ты; см. мять.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)