кардэбале́т, -у, М -ле́це, м., зб.

Артысты балета, якія выконваюць масавыя і групавыя танцы (у адрозненне ад салістаў балета).

|| прым. кардэбале́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ператанцава́ць сов., в разн. знач. перетанцева́ть; (народные танцы — ещё) перепляса́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

легкано́гі, ‑ая, ‑ае.

Хуткі, лёгкі ў хадзе, бегу, танцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

та́нец, -нца м., в разн. знач. та́нец; (народный — ещё) пля́ска ж.;

тэо́рыя та́нца — тео́рия та́нца;

шко́ла та́нцаў — шко́ла та́нцев;

«Сімфані́чныя та́нцы» Рахма́нінава — «Симфони́ческие та́нцы» Рахма́нинова;

схадзі́ць на та́нцы — сходи́ть на та́нцы;

анса́мбль пе́сні і та́нца — анса́мбль пе́сни и пля́ски;

◊ ні да та́нца ні да ружа́нца — ни бо́гу све́чка ни чёрту кочерга́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наскака́цца, -скачу́ся, -ска́чашся, -ска́чацца; -скачы́ся; зак. (разм.).

1. Стаміцца, скачучы цераз што-н.

Н. цераз канавы.

2. Уволю, многа паездзіць на кані.

3. Многа патанцаваць.

Будуць танцы, наскачамся ўволю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэ́тра.

1. нескл., н. Усё старадаўняе, што ўзнаўляе старое, мінулае.

Мода на р.

2. нязм. Стары, старадаўні, які ўзнаўляе старадаўнасць, даўніну.

Танцы ў стылі р.

Абсталяванне ў стылі р.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

палаве́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да полаўцаў, уласцівы ім. Палавецкія танцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

поп-...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: які мае адносіны да поп-арту, да поп-музыкі, напр.: поп-мода, поп-музыка, поп-дыскі, поп-канцэрт, попансамбль, поп-група, поп-зорка, поп-танцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паста́ва, -ы, мн. -ы, -та́ў, ж.

1. Знешнасць, манера трымаць сябе (пераважна пра постаць, склад фігуры).

Стройная п.

2. Пастаноўка, становішча якой-н. часткі цела.

П. рукі пры стральбе.

Правільная п. ног у танцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

піруэ́т, ‑а, М ‑руэце, м.

Поўны паварот усяго цела на наску адной нагі ў танцы.

[Фр. pirouette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)